zonder schone beloftes
sta jij volop in het leven
fluistert mij zeer pril
een inherente nabije dood
inmiddels meer dan een halve eeuw
met al jouw schoonheid en verval
neem je deel aan de algehele vernietiging
ben je mooi van lelijkheid
waarbij iedere rimpel jou vertelt
een geschiedenis van leven en wellicht lijden
jouw dwingende dominantie
straalt macht en kracht uit
een ieder is onder de indruk
van jouw overweldigende manier van aanpak
je gaat over lijken
jouw overheersing kent geen grenzen
destructie is jouw wapen
jij confronteert en transcendeert
jij werkt ondergronds en ondermijnend
maar bovenal diep penetrerend
jij verwoest ziel en zaligheid
verwelking, bederf, verrotting en stank
zijn jouw uitgesponnen draden
je beheerst mutaties en transmuteert tot stof der aarde
het wezen van jouw heerschappij is diep en duister
zo worden wij wijselijk ouder
aan algehele aftakeling onderhevig
koester ik jou tot de dood
mij vertellend
carpe diem, quam minimum credula postero
De laatste woorden kan ik niet vertalen Es, maar voor mij betekent de dood ook de mogelijkheid tot nieuw leven. En dat vind ik evenzo belangrijk. waarmee ik de confronterend krachtige woorden die je schrijft wil onderstrepen en niet te niet doen.
BeantwoordenVerwijderenAlle nieuwe stadia zijn inherent aan het sterven en verdwijnen.
Zoals ik al zei: Krachtig beschreven à l' Es.
:-)
Ik zie nu dat dit al eerder geplaatst was, maar het kwam in mijn volgers items binnen als nieuw.
BeantwoordenVerwijderenonontkombaar
BeantwoordenVerwijderen