donderdag 26 februari 2009

De Tuinen

 
Ik ben geen snoeper maar waar ik niet van af kan blijven is zwart-op-witachtige drop. Als kind bietste ik soms bij mijn moeder om voor vijf cent een dropveter of een puntje zwart-op-wit te kopen. Vaak zonder succes want vijf cent was in die tijd een hoop geld. Was ze echter in een royale bui en had ze een paar centen over dan was ik met mijn verworven dropbuit de hemel te rijk.
Zoetigheid kan me niet zo bekoren maar de lust naar drop is me nooit vergaan.
Als ik nou toch drop eet, prefereer ik de soort zonder geur- en kleurstoffen. Zo natuurlijk mogelijk en daarom kwam ik bij De Tuinen terecht. De heksendrop bleek m'n favoriet. Wel duurder dan de schepdrop van Etos en Kruidvat maar ik had het idee dat er minder rotzooi doorheen zat. Ook was het voorverpakt in tegenstelling tot het grote graaiwerk in de potten van genoemde drogisterijen en bovendien had het meer smaaksensatie.
Ik weet, het zijn luxe problemen maar onlangs werd ik geconfronteerd met een stukje elementair -in mijn ogen- misbeleid van De Tuinen. Ik stuurde ze een email.
Laat de volgende correspondentie maar voor zich spreken:

Was ik vandaag bij een van uw filialen van de Tuinen om onder andere mijn wekelijks geliefde heksendrop te halen, voelde ik onmiddellijk het verschil in gewicht.
Andere verpakking? Tot mijn grote verbazing was de prijs hetzelfde: 2 euro.
Thuis gekomen zag ik tot mijn verbijstering een verschil van 85 gram. Had de vorige verpakking een inhoud van 225 gram, deze was nu gedegradeerd tot 140 gram. Een exorbitante prijsverhoging, of liever gezegd een rigoureuze gewichtsverlaging van meer dan 60%.
En dat, nu de recessie is toegeslagen en er van hogerhand wordt beloofd in deze peperdure tijd voedingsmiddelen en lekkernijen in prijs te verlagen, want laat het gezegd zijn, dit is natuurlijk een belachelijk hoog bedrag: 2 euro -in mijn ogen nog steeds 4.40 gulden- voor nog geen anderhalf ons drop. Schande!
Gaarne hierop uw reactie.
Met vriendelijke groet,
Es van Essen


Beste Es van Essen,
Helaas heeft u helemaal gelijk.
Wij zijn echter veranderd van leverancier en kopen deze drop nu ook duurder in.
We kunnen helaas niets veranderen aan dit grote prijsverschil.
Het spijt ons verschrikkelijk.

Met vriendelijke groet,
Service Desk,
De Tuinen B.V
.


Ik ben er nog niet helemaal uit wat ik nou met zo'n reactie aan moet maar jullie -beste webloggers- zullen hier wel een mening over hebben.
Ben benieuwd!

maandag 23 februari 2009

metamorfose

                                                               zij zet haar pruik af
                                                            kijkt in haar toverspiegel
                                                            en doft zich snel weer op

ozzy

ik ben niet moeilijk
glimlacht mijn neef verstolen
maar ook niet mak'lijk



schaakstuk

                                                               geen knol aanwezig
                                                         in een veld paardebloemen
                                                               zie wel een lam gods



vrijdag 20 februari 2009

... met gezondheidswijzer


Dat ik niet de enige ben die bijna dagelijks bestookt wordt met commerciële telefoontjes is me inmiddels duidelijk geworden. Dat het alom een ware terreur is, blijkt eveneens.
Doorgaans meldt men zich met de vraag of er met de vrouw des huizes wordt gesproken. Mijn vraag wordt met een wedervraag beantwoord: wat wilt u?
Eigenlijk wil ik zeggen: wat mot je, maar m'n ingeboren gevoel voor beleefdheid en stijl houdt het netjes.
Dan wil men mij in een spaarfonds stoppen, of beleggingen aansmeren, of een verzekering, of groene energie, of een abonnement en ga zo maar door.
Ik ben er in het geheel niet van gediend en maak ze onmiddellijk duidelijk dat ik geen zin heb in dergelijke opdringerige telefoontjes en nooit meer gebeld wens te worden. Mijn allergie groeit met de dag voor deze malafide praktijken. Ik wens met rust gelaten te worden en niet privé gestoord door Jan Rap en z'n maat.

Enige dagen geleden spande de telefonische terreur de kroon.
Op mijn antwoord apparaat: Miep Ossekop van Gezondheidswijzer. Zou u mij terug willen bellen. Ik ben morgen bereikbaar tussen -- en -- uur op telefoonnummer xxxxxxxxxx.
Het klonk urgent. Een scala aan gevoelens overviel me, waaronder nieuwsgierigheid.
Gezondheidswijzer, nooit van gehoord en al helemaal niet van Miep Ossekop.
Op voorhand wrevel, stel dat het weer eens reclame is en vervolgens ontstaat een bijna sardonisch genoegen om mevrouw Ossekop haarzelf de oren te wassen.
Ik wilde wel eens weten wat Ossekop te melden had, dus belde haar.
Met Miep Ossekop van Gezondheidswijzer...
U spreekt met Es van Essen, u stond op mijn antwoordapparaat...
Goede middag mevrouw Van Essen, kent u ons blad Gezondheidswijzer?..
Nooit van gehoord...
Ja, dat is een blad dat gaat over... en... want... als... maar...
Hoe haalt u het in uw hersens om mij over die reclametroep terug te laten bellen, wat een ongehoorde brutaliteit...
Maar mevrouw Van Essen, mag ik het u even uitleggen, andere mensen vinden dat niet erg en wij...
Wat heb ik in godsnaam met andere mensen te schaften...
Ja maar LIEVE SCHAT...
Lieve schat? Hoezo lieve schat! Nog familiair ook, ik ben uw lieve schat niet...
Maar wij...
Ik wil nooit meer iets van u horen...

tuut tuut tuut

dinsdag 17 februari 2009

jaardag

meer dan een halve eeuw gelee
de zeventiende
van de sprokkelmaand
gaf ik mijn eerste levenskreet

op deze gedenkwaardige dag
blijft mijn hart in eigen huis
bij mijn dierbaren

vrijdag 13 februari 2009

Marat/ De Sade



Ben ik net bekomen van de fascinerende uitvoering van die Zauberflöte jongstleden najaar, nam mijn dochter me mee naar het toneelstuk Marat/ De Sade vorige week vrijdagavond.
Leerlingen in de leeftijd van vijftien/zestien jaar van het Geert Groote College speelden daar de sterren van de hemel. Toen we de theaterzaal betraden stonden de 'krankzinnigen' allen in het wit gekleed in hun rol van gestoorden. Ik kon een associatie met one flew over the cuckoo's nest dat zich eveneens afspeelt in een psychiatrische inrichting, niet onderdrukken. Lange jaeger onderbroeken van Jansen & Tilanus met laaghangend kruis en halfkwijlende openhangende monden. Het was inderdaad een gekkenhuis. Mijn lach ging van oor tot oor.
De vervolging van en de moord op Jean-Paul Marat (1793) is een opvoering met verschillende dimensies in de tijd. We kijken naar een stuk in een stuk. Historische figuren -zoals Voltaire- passeren de revue. Het verhaal vindt plaats in 1808, na de Franse revolutie. Hij wordt vermoord door Charlotte Corday, een meisje van adellijke afkomst.
De directeur van het gesticht houdt toezicht en de verpleging moet de orde bewaren.
De Franse aristocraat markies de Sade is opgenomen in het krankzinnigengesticht van Charenton wegens zijn pornografische geschriften en sociaal opruiend gedrag. In de wasruimte van het gesticht regisseert hij toneelstukken.
Hoewel ze elkaar nooit ontmoet hebben, gaat De Sade, zittend in een crapaud, in dialoog met de Franse revolutionair en fanaticus Marat, die vanwege zijn huidziekte aan ongelooflijke jeuk lijdt en ter verlichting daarvan in bad zit. Het is een imaginair gesprek, een intellectuele discussie, met filosofisch getinte teksten en een kritiek op de moraal.
Wat betekent vrijheid nu werkelijk.
Marat, een gedreven journalist en tegen de monarchie, is vriend van het volk omdat hij alle misstanden aan de kaak stelt. Hij verkondigt de maatschappelijke bevrijding maar is ook verantwoordelijk voor de dood van honderden Fransen tijdens de Franse revolutie. Wie niet voor mij is, is tegen mij. Als je in de ogen van Marat vijand van de revolutie was, werd je opgespoord en was de guillotine je eindstation.
De Sade heeft het over persoonlijke bevrijding los van eigen remmingen. Hij valt de hypocrisie aan. Maatschappelijke revolutie zal niet werken als je je niet kunt bevrijden uit je eigen ketenen, je persoonlijke gevangenis.
Vrijheid gelijkheid broederschap. Een fel contrast tussen de individualist De Sade en de socialist Marat. Ze spreken zichzelf ook tegen. Marat blijft zijn sociale ideologieën volgen, De Sade ziet niets in een revolutie en gelooft niet in de absolute waarheid. Een uitbeelding van menselijke strijd en lijden waarbij de vraag gesteld wordt of ware revolutie komt uit het veranderen van de samenleving of het wijzigen van zichzelf.
Het is een stuk van tragikomisch, sardonisch leed-vermaak.

Het meisje dat De Sade speelt, vertolkt met heldere stem haar glansrol. Enige acteurs brengen met veel elan hun psychische aandoeningen over. Charlotte Corday wordt regelmatig benaderd en betast door een van de verliefde mannelijke patiënten.
Marat/ De Sade is een opvoering met muziek. De liederen geven commentaar op thema's en onderwerpen van het spel. Er wordt knap pianospel geleverd en de zangers en zangeressen laten zich -revolutionair- in volledige overgave gaan.
De verschillende belevingen in de tijd werken wat vervreemdend. Het is een voorstelling vol tegenstellingen, met een overdaad aan bewegingen en ingebouwde dramatische elementen, die een overweldigende indruk achterlaat. Ik heb buitengewoon genoten en spreek mijn waardering uit naar de regisseuse en alle spelers. Het is niet niets om zo'n moeilijk stuk op de planken te zetten.


De vervolging van en de moord op Jean-Paul Marat, opgevoerd door de verpleegden van het krankzinnigengesticht van Charenton, onder regie van de heer De Sade, opgevoerd in de theaterzaal van het Geert Groote College.

donderdag 5 februari 2009

parfum

Een van de verschrikkelijkste uitvindingen in de geschiedenis vind ik het parfum. Op zich heb ik er niets op tegen maar wat ik niet zie zitten is het overvloedig en mateloze gebruik ervan. Soms ruik je eerst de parfum, dan zie je pas de persoon en vervolgens laat hij of zij zijn/haar geurspoor na. De ene is wat beter te verdragen dan de ander maar doorgaans ben ik er allergisch voor.
Een van mijn meest uitstekend functionerende zintuigen is mijn reuk. Het verschaft me een breed scala van emoties.
Op de eerste plaats: genot en genoegen. Welk een ware vreugd te wandelen langs de branding en de zilte geuren te mogen ruiken en proeven van de zee. Welk een hoogtepunt me te mogen bevinden in een tuin van geurig tijm of een veld van weelderig welriekende jasmijn. Ik weet nog de pretentieloze bedwelming van de Patchouli. Eind jaren zestig geurde heel Amsterdam naar deze etherische olie.
Op de tweede plaats: grote ergernis.
Ik zat samen met een goede kennis in een restaurant me uitermate te verheugen op de dingen die zouden komen. Het etablissement was oogstrelend, keurig gesteven linnen tafellakens met bijpassende servetten kunstig gevouwen en fraai kristal- en zilverwerk.
Bij het binnenkomen werden onze jassen aangenomen en werden we naar onze plaatsen begeleid. Ik had een gezellige tafelgenoot, het kon niet beter. Een mooi glas wijn, de amuse stemde me prettig en er was een veelbelovende menukaart. Verrukkelijke geuren uit de keuken kwamen me tegemoet en het water liep me in de mond. De ietwat ouderwetse gastheer was een aardige hoffelijke man. Klant was hier -nog- koning. Het was echt voortreffelijk. Mijn humeur was stralend, het kon bijna niet meer stuk. Het zou een fantastische avond worden… 
Het voorgerecht werd geserveerd door de ober met een licht Frans accent. Bedreven, geduldig en beleefd legde hij uit wat er op het bord lag. We genoten, het was tong- en oogstrelend.
En toen, ja, toen werden we grof gestoord door de openslaande deur. Twee heren met hun dames kwamen zeer luidruchtig binnen. Ze werden begeleid naar een tafel uitgerekend pal naast de onze. Ineens rook ik van dame één haar parfum, een indringende walm van synthetisch-chemische geurstof. En gadverdamme, ook dame twee, haar parfum was nog penetranter en overheersender dan die van dame één. De heren wilden niet onderdoen. Zij hadden zich rijkelijk besprenkeld met aftershave. Tot overmaat van ramp stak het hele gezelschap ook nog een dikke sigaar op.
Mijn eetlust was weg, m'n goede humeur ook.