Johnny Winter’s stem en explosieve gitaarspel zijn hét gezicht van de bluesrock uit de jaren zeventig. De Amerikaanse gitarist, zanger en producer speelde in 1969 op Woodstock en ontwikkelde een geheel eigen bluesstijl waarmee hij met gemak in een rijtje invloedrijke gitaristen als Jimi Hendrix, Alvin lee, Rory Gallagher en Buddy Guy thuishoort. Zijn karakteristieke gitaarspel maakt hem één van de smaakmakers van de traditionele blues, terwijl zijn spel ook een behoorlijke dosis rock ’n’ roll bevat...
... las ik in het programma van Paradiso.
Reden te meer om deze zeventigjarige rocker, die vanaf de jaren negentig fysiek sterk achteruit is gegaan, met eigen ogen te aanschouwen.
Paradiso, waar ik menig voetstap heb liggen en de vorige jaren onbedaarlijk heb genoten van Walter Trout enLittle Feat, is gisteravond voor negentig procent gevuld met (oudere) mannen.
Het concert laat wat te wensen over. Ik hoor menig dissonant, een monotone dreun oftewel een bak herrie met een te hoog volume zodat het geluid enigszins vervormt. De rock & roll zit er echter swingend in, dankzij de uitstekend begeleidende band die Johnny Winter overeind houdt.
Maar het zij hem vergeven want gezien zijn algehele conditie is het de moeite waard om deze legendarische rocker aan het werk te zien. Ik zou het niet gemist willen hebben.
Diverse filmpjes had ik vastgelegd met m'n nieuwe filmcamera, helaas is het geluid van een dusdanig erbarmelijke kwaliteit dat ik het niet waag deze hier te plaatsen.
Deze echter uit 1979 zal alles ruimschoots goedmaken!