het
jaren zestig etiket
langharig
werkschuw tuig
zat
mij als gegoten
maatschappelijk
deug ik niet
des duivels oorkussen
is mijn dagelijkse ledigheid
het
doel waarnaar wij streven
kan
me gestolen worden
carrière
en ambitie zijn mij vreemd
prestatiedrang hang
ik aan de kapstok
het
gras uit eigen tuin
is
groen in overtreffende trap
ongehinderd
door verleden en toekomst
zeg
ik wat ik te zeggen heb
wens
me niet te conformeren
noch
te laten delegeren
bemoeienissen
negeer ik
heb
geen rooie cent
geniet geestelijke
rijkdom
zo
leef ik mijn leven
van
burleske tragiek
spot
en zelfspot
autonoom
schaamteloos
schaamteloos
in
vrijheid
waarachtig
werkelijk
wezenlijk
in
eSSen-Sie
'proost', zegt deze jarige
op een zonovergoten terras
op een 17 februari winterse dag
