zondag 28 juli 2013

huismoedertje

is dol op alles 
wat met diertjes te maken heeft
 
in mijn souterrain
huist een huismoeder
 
hij ving het beestje in een doos
en zette het buiten
 
ik vond dat zielig
wie schopt nou zo'n arm bijstandsmoedertje
zomaar de straat op...
 

dinsdag 23 juli 2013

Nico Dijkshoorn

van de cover:
... Een uitgebroken bijtschildpad in Drenthe. Daar zijn we lekker klaar mee. Het erge is dat zo’n beest helemaal geen idee heeft dat hij in Drenthe is. Die vreet zich gewoon door alles heen wat hij tegenkomt. Daar staan die beesten om bekend. Die lopen niet, zoals Hollandse dieren, even een stukje om als ze tegen een cultuurhistorisch element aan wandelen. Een hunebed, dat knabbelt een beetje bijtschildpad in een kwartier helemaal naar god. Het verkeerspark in Assen, wij zijn daar trots op, hele kleine autootjes met een echte toet-toet erop. Een bijtschildpad wordt gek als hij iets ziet bewegen, dus daar ga je al. Middelgrote bijtschildpadden vreten zich in twaalf seconden dwars door de carrosserie van een tractor heen. Die lachen om zo’n speelgoedautootje...

***

Dijkshoorn ligt met zijn beste verhalen in de bibliotheek. Een pil van 342 pagina's. Hij kan nogal eens grof uit de hoek komen maar ik kan me van tijd tot tijd vinden in zijn ironie, absurdisme en woordspelingen behalve wanneer het over voetballen of wat voor sport dan ook gaat, sla ik met razend enthousiasme rigoureus de pagina's over.

Om enige indruk te geven een quote uit het hoofdstuk 'Ontvrienden'.
... Ontvrienden is het woord van het jaar geworden. Ikzelf vind het een heel lelijk woord. Fantasieloos, zoals meestal bij woorden met ont ervoor. Onthaasten bijvoorbeeld, ook al zo'n luguber woord dat vreselijke beelden oproept. Mannen met stropdassen en maatpakken die opeens op een bankje in het park naar de vogels zitten te kijken. Ontharen, zeg het woord en je voelt de pijn. Daar sta je als wanhopig moderne man in de badkamer, met je veel te jonge vriendin in de woonkamer. Je kijkt nog een keer naar je vertrouwde schaamhaar, voordat je met een korte ruk de hele boel in één keer van je ballen jast.
Ontvienden heeft iets gekunstelds. Ik vind dat hoofdpersonen uit de boeken van Voskuil het veel mooier zeggen. 'Luister, vrind, we hadden een mieterse tijd, maar hierbij zeg ik je de viendschap op. De manier waarop jij mijn fiancee hebt bejegend duid ik je euvel, amice!' Dat klinkt beter dan: 'Rob, je bent een moederneukende player. Ik ontvriend je.'
Je kunt ze zo bedenken, de toekomstige woorden van het jaar. Ontalcoholiseren. Ontarming van de derdewereldlanden. Ontlevenden van zieke geiten. Ontrijden met negenhonderd kilometer file voor je neus... (pag. 266)

Eerder gelezen: dijkshoorn kijkt kunst

Dijkshoorn
Nieuw Amsterdam Uitgevers

zaterdag 20 juli 2013

Beurs van Berlage

is een rijksmonument
in het centrum van Amsterdam
waar ooit de koopmansbeurs
de scepter zwaaide  
huist heden
een café

op de klokkentoren staan twee spreuken
Beidt Uw Tijd
en
Duur Uw Uur

ergo
wees waakzaam





maandag 15 juli 2013

De bluesrockband George Thorogood & The Destroyers

De bluesrockband George Thorogood & The Destroyers gaf afgelopen zaterdagavond in Paradiso een concert waar de dynamiek vanaf vloog. In anderhalf uur tijd werd het spectaculaire repertoire afgewerkt met een indrukwekkende performance en slide-gitaarspel van Thorogood.
Het razend enthousiaste publiek swingde en juichte mee.
Bij * who do you love stond het podium in lichterlaaie en vurige tongen likten de coulissen.

 
* who do you love 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 


Eerder 'recentelijk' bezochte concerten in Paradiso:
Johnny Winter (april 2013
Walter Trout (maart 2012)
Little Feat (augustus 2010)

the Juke Joints


Zeeland's befaamdste bluesrockers  the Juke Joints in het voorprogramma van
George Thorogood en zijn band The Destroyers
 


 
 

donderdag 4 juli 2013

Gooische (on)zin

... de Rover staat voor...
 
 
 
 
Denkend aan menig geslaagde literaire middag in Hilversum bij Koekoek thuis, moest ik een en ander in werking zetten om wederom in de hoofdstad van het mediapark te komen. Mij werd gevraagd om een literaire vinger in de pap te hebben.
Dit keer zou het spektakel afgelopen zondag plaats vinden in een kroeg aldaar.
Vlogen er in eerdere jaren de vonken van af op dergelijke middagen, nu was het een gezapige saaie bedoening: er werd niet voorgedragen maar voorgelezen. Monotonie vierde hoogtij.

ik kwam
ik zag
ik ging

... en bedank voor de eer
een volgende keer...

 

Gelukkig werd alles ruimschoots vergoed door het feit dat nicht Cc mij met de Rover kwam ophalen. Voor de eerste keer in mijn leven reed ik ook eens mee met open dak, onderweg voor de zekerheid mijn hoed vasthoudend.
Na ons korte literaire kletspraatjesbezoek zochten we het aangrenzende landgoed op van de vriend van Cc. Het zonnetje scheen zowaar en het was daar goed toeven.

De orujo smaakte voortreffelijk...