zaterdag 8 oktober 2011

de wind

als microkosmos in de macrokosmos
laat ik mij meevoeren
door storm en regen

in tij en ontij
gejaagd door de wind
naar andere oorden

geenszins naar het noorden
ik stijg niet graag de lucht in
vind parachutespringen te eng
sta liever met beide benen op de grond

het zuiden is me te diep en duister
met zijn onderaardse krochten
of duiken naar de bodem van de zee
een griezelig avontuur

weer of geen weer
het oosten valt mij ook al af
niet vanwege de  konten
maar de vele blikken die op Mekka zijn gericht

het westen lonkt mij nog het meest
een venster van verre horizonten
een oeroceaan van wijds water
die zich kan verbreden in mijn geest

zoals de wind waait
waait mijn rok
als ik 'm al aan zou hebben

alle windrichtingen te hebben verkend
mijn dromen verwezenlijkt
brengt de wind mij vandaag
naar een vliedend middelpunt

daar
waar ik m'n wel en wee
zin en onzin
te berde breng

Geen opmerkingen:

Een reactie posten