als microkosmos in de macrokosmos
laat ik mij meevoeren
door storm en regen
in tij en ontij
gejaagd door de wind
naar andere oorden
geenszins naar het noorden
ik stijg niet graag de lucht in
vind parachutespringen te eng
sta liever met beide benen op de grond
het zuiden is me te diep en duister
met zijn onderaardse krochten
of duiken naar de bodem van de zee
een griezelig avontuur
weer of geen weer
het oosten valt mij ook al af
niet vanwege de konten
maar de vele blikken die op Mekka zijn gericht
het westen lonkt mij nog het meest
een venster van verre horizonten
een oeroceaan van wijds water
die zich kan verbreden in mijn geest
zoals de wind waait
waait mijn rok
als ik 'm al aan zou hebben
alle windrichtingen te hebben verkend
mijn dromen verwezenlijkt
brengt de wind mij vandaag
naar een vliedend middelpunt
daar
waar ik m'n wel en wee
zin en onzin
te berde breng
Geen opmerkingen:
Een reactie posten