anders is het afscheid zo zwaar
zegt ze met strenge blik
tegen mijn beduusde moeder
verslagen blik
ik zie pijn in haar ogen
haar tranen wegslikkend
prevelt ze dag kind
daar gaat ze
mijn steun en toeverlaat
haar die ik het meest vertrouw
in mijn korte leventje
weg...
het wordt zwart om me heen
ik blijf achter in een gevangenis
van verlatingsangst
waarom gebeurt dit
wat heb ik misdaan
de boel bij elkaar gegild
geen land met me te bezeilen
word ik meteen in bed gestopt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten