vijfenzestig winters

Vijfenzestig jaar gelee werd ik in de barre hongerwinter geboren.
Met ingang van deze jaardag heb ik de status van bejaarde verworven en ga genieten van mijn AOW.

Volgaarne wil ik de scheppers van dit creatuur memoreren. In 1954 kreeg ik voor mijn verjaardag een poesiealbum. De eerste twee gedichtjes zijn geschreven door mijn ouders.

Of deze waterman de wijze raad van vader en moeder nou ter harte heeft genomen en zomaar klakkeloos opgevolgd, valt te bezien. In ieder geval heeft het wel bijgedragen tot een vrijheids- en levensgenietend persoon.


17 februari
't Was in Sprokkelmaand 1945
Dat omstreeks het zestiende uur
Onz' Esje werd geboren

Er waren vele zorgen
Want het land dat was in nood
Maar met Gods hulp
Werd jij, mijn kindje, groot

Onz' Esje is nu negen jaar
En lang reeds op de school
Verleden tijd is nu geschiedenis
Leef kindje in de jool

Maar wat ik je nu raden moet
Voor het leven dat nog komt
Houd steeds je oog op God gericht
In voor- en tegenspoed

Wees altijd goed voor mens en dier
Gehoorzaam thuis, op school
Leef altijd in de reine deugd
En houd je ogen fier

Zorg dat jij je nooit behoeft te schamen
voor houding of gedrag
En toon de wereld altijd steeds
Een vrolijk, gulle lach

Je liefhebbende vader



Ook moeder wil in je boek
Een klein gedichtje schrijven

Wat een herinnering is
En je steeds bij zal blijven

Ik wens je een gezond
En een lang gelukkig leven

Dat is mijn kind
Dat God alleen je kan geven

Wees altijd een braaf
en een deugdzaam kind

Dan word je steeds
Door iedereen bemint

Je liefhebbend moeder