kroniek (2)

 

Ik was net vijf minuten thuis toen de telefoon ging. Martha meldde zich. Ze was extreem euforisch en vertelde dat ze in de kroeg een man had ontmoet, zó fantastisch, zó intelligent, zó spiritueel.

Als ze dat zegt, moet je altijd oppassen. Iedereen die ze ontmoet, wordt op een voetstuk gezet en kan er later alleen nog maar verschrikkelijk aftuimelen. Martha mist een bepaald selectief vermogen. Nuanceren is haar vreemd.
-Iedereen heeft wel een goddelijke vonk, beweerde ze.
-Jaren zeventig gelul, zei ik.
-Deze man, van Zuidamerikaanse origine is zooooo spiritueel, hij heeft gitaar voor me gespeeld en voor me gekookt. Daarna hebben we elkaar gestreeld en de liefde bedreven.

-Met of zonder condoom, kon ik niet nalaten te vragen.
-Zonder natuurlijk, ik heb die dingen niet in huis, zei ze lichtelijk geïrriteerd.
-Dat is dan niet zo slim, Martha, bovendien hoe zit dat nou met jou, je valt toch niet op mannen, opperde ik moralistisch.
-Ach, bij gebrek aan wat anders. Ik heb geprobeerd hem de lesbische liefde te leren maar het is een echte fucker. Ik voel me wat rauw van binnen.
Na deze suggestieve opmerking zette ik mijn voorstellingsvermogen even op nul en vroeg ironisch wanneer ik de uitnodiging voor hun verloving kon verwachten.
-Nou, je zult raar staan te kijken, ging ze enthousiast verder, volgens mij zou dit best weleens serieus kunnen worden. Dan ben ik eindelijk van mijn vrouwenliefde genezen.

Welja, typisch Martha, de prins op het witte paard gevonden en lekker hard van stapel lopen.
-Hoe gaat het met de drank? stelde ik mijn niet gewaardeerde vraag.
-Goed, zei ze kortaf.
-Hoe goed? drong ik aan.
-Gestaag, je weet wel.

-Juist ja en hoe gaat het met eten?
-Slecht, ik krijg weer geen hap door mijn strot en kom nu ook niet meer de straat op.
In een zin gaf ze de situatie weer.
-Maar die fucker heeft toch lekker voor je gekookt?

-Ja, maar dat heeft hij zelf opgegeten.
Het is niet de eerste keer dat Martha met een dergelijk verhaal komt.
Een vreemde bijkomstigheid is dat Martha qua uiterlijk en gedrag iets van greta grimm I , mijn oude buurvrouw van 95 lentes, weg heeft. Ik kan het niet nalaten haar soms pesterig mevrouw Grimm te noemen, waarbij ze onmiddellijk de beledigde uithangt. De laatste tijd lijdt ze sterk aan 'incidenteel geheugenverlies', dat wekt bij mij de indruk dat ze met een stuk theater bezig is, net als Grimm. Bij Martha moet ik sterk mijn grenzen aangeven anders walst ze er genadeloos overheen. Ondanks haar zelf gecreëerde zieligheid is ze een expert in het manipuleren en chicaneren. Iedereen voor haar wagentje spannen zoals het haar uit komt en oeverloos doorzeuren. Uiteindelijk krijgt ze alles wat ze wil voor elkaar.

Af en toe moet ik naar haar blaffen: 'Terug in je mand', om haar duidelijk te maken dat ze zich op de rand van vrijpostigheid bevindt. Ze accepteert dat onmiddellijk en dat is maar goed ook.
-Nou Martha, veel plezier met je fucker, zei ik en hing op.