door Isabelle
Volledig happy rijd ik over de stille weggetjes van Kreta. Op het heetst van de dag parkeer ik mijn scooter voor een Kretenzisch klooster.
Have respect for our ruls, dress decently and no filming inside the monestry staat er met grote geschilderde letters op een houten bord naast de ingang. Zelfs de meest fanatieke atheist weet dat het ongepast is om met blote knieën, dito ellebogen en een te diep decolleté op een vrome plek rond te banjeren.
Ik check mijn kleding en concludeer er devoot genoeg uit te zien om zelfs het heilige der heiligen te betreden. Nieuwsgierig loop ik de kloosterkerk binnen en zie iconen met daarop portretten van strenge mannen. Hun vingers priemend naar voren: jawel, hij is de onmetelijke grootheid… halleluja, zo spreekt uit hun ogen.
In een schemerige nis zit een orthodoxe priester gehuld in een lang gewaad. Vanonder zijn zware baard en hoofddeksel knikt hij me vriendelijk toe: "Kalimera."
"Yassu," groet ik terug.
Luidruchtig komen er op dat moment een vrouw met kort rokje en een man in bermudabroek binnen. De twee beginnen in plat Nederlands te dialogen.
"Tjeezus Fred tis hier veel te donker om te filmen.''
"Druk dan op dat speziaale knoppie Sabien."
"Oh ja," Sabien prutst wat aan de videocamera en begint demonstratief te filmen.
Respect for our ruls flitst het voor mijn ogen. Stilletjes schuif ik op een kerkbank en hoop dat dit theaterstuk snel voorbij is.
"Mot je die schilderijen zien," roept Fred luid.
"Jaaaa da’s onze lieve heer," kirt Sabien vanachter haar LCD scherm.
Plots ziet Fred de oude priester. "Kijk Sabien, die vent lijkt wel Paulus de boskabouter."
"Oh ja Fred, ik zien het, die gaan ik filmen."
"Kalimero," grapt Fred.
De priester beweegt even met zijn hoofd. Fred springt voor de lens van de camera en wijst naar de oude man. "Dames en heren, hier ziet u nou een echte geitenbreier zonder boventand in zijn bek."
"Oh Fred toch."
"Dat verstaat tie toch niet Sabien, die Grieken zijn niet zo ontwikkeld als wij."
Op dat moment kan ik me niet meer beheersen en spring van het bankje. Sabien en Fred schrikken zichtbaar.
"Hebben jullie enig idee wie dat zijn?" Zonder tegenspraak te dulden wijs ik met een strak gebaar naar de iconen.
"Eh… ja," piept Sabien, "dat benne heiligen."
"Goed zo Sabien en sommigen van hen zijn profeten."
"Dat weten we wel," zegt Fred.
"En weet je wat jullie zijn?" vraag ik verder.
"Nederlanders," roept Fred trots.
"Juist ja en sommigen van hen zijn proleten!"
Met open mond kijken Sabien en Fred me aan.
"Proleten tussen de profeten," leg ik er nog eens dik bovenop.
"Nou moe," zegt Fred beduusd.
"Een prettige dag nog."
Met grote stappen verlaat ik de kerk, stap op mijn scooter en zoevend rijd ik verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten