Herodes

Ik ben dol op vogels. Roofvogels hebben mijn voorkeur maar ik kan ook volop genieten van de vrolijke flierefluiters in mijn tuin. Het valt me op dat het vogelbestand de laatste jaren is gedaald, zo is er helaas geen mus meer te bekennen.
Katten zijn echter in aantal toegenomen. Los van het gepis tegen de gevel met de penetrante geur, vinden ze het heerlijk om mijn tuin als kattenbak te gebruiken. Bovendien zie ik ze achter de vogels aanjagen. Ik heb het niet over die paar goedmoedige ouwe lobbesen, maar over de jonge jagers die loerend en buikschuivend door de tuin heen sluipen en op een genadeloos moment op hun prooi afschieten.
Vorig jaar heb ik nog net een jonge lijster van een wisse dood gered. Gealarmeerd door de ouders zag ik hoe zo'n gluiperd met het vogeltje aan het spelen was nadat het uit z'n nest was geroofd.
Toch ben ik gek op katten.
Mijn moeder werd horendol van mij met mijn zeuren en smeken om een hond of een kat. Als jij later op jezelf woont neem je maar tien honden en vijftien katten, zei ze dan.
Toen uiteindelijk het moment daar was -ik was negentien-  zou ik wel onmiddellijk een ark van Noach willen beginnen. Helaas bezat ik slechts een klein woninkje in de Jordaan van ongeveer vierentwintig vierkante meter en bovendien was ik de hele dag uithuizig.
Toevallig liep ik toch tegen een jonge cyperse kat aan die ik Herodes noemde. Herodes mocht altijd met mij mee naar buiten aan de lijn. Ik verbeeldde me dat hij dat leuk vond.
Op een mooie zomerse dag ging ik met mijn familie naar het strand en de duinen. De kat rende achter mij aan langs de vloedlijn. Het zou een leuke dag worden. Tijdens het picknicken in een duinpannetje dook Herodes plotseling het -gelukkig niet brandende- braambos in. Omdat ik een minirokje aanhad en mijn blote benen niet wilde openhalen aan de scherpe stekels, sommeerde ik mijn vader zijn broek uit te trekken om zodoende Herodes, die inmiddels aan het oog was onttrokken, uit een konijnenhol weg te slepen. De hilariteit was groot. Ik in paniek Herodes nooit meer terug te zien en mijn familie verbijsterd door de woorden: vader trek je broek uit!
Gelukkig kwam meneer met een stofwolk zand achter zich aan zelf uit het hol gespurt.
In diezelfde periode had ik van een vriend wat marihuana gekregen. Het lag uitgespreid op de schoorsteen te drogen. Dat Herodes enigszins loenste die middag en vreemde kromme sprongen maakte, drong niet onmiddellijk tot me door maar toen hij ook nog uit het raam wilde springen en luid miauwend in het visnet ging hangen, werd zijn gedrag wel erg merkwaardig.
Waar was toch mijn wiet gebleven? Dat had ik toch op de schoorsteen gelegd. Ik zag nog wat kruimels liggen. De kat had alles opgegeten en was apestoned.
Als ik de deur uitging, stond Herodes me 's middags al op te wachten op de hoek van de straat om me met staart recht omhoog en luid spinnend hartelijk welkom te heten.
Er brak een tijd aan dat ik permanent verkouden ging worden met de hele dag door niezen. Tranende ogen, loopneus en uiteindelijk een constant grieperig gevoel.
Een slimme vent zei in die tijd tegen mij dat ik misschien wel allergisch ergens voor zou kunnen zijn. Allergie, nog nooit van gehoord. In de gezondheidszorg was de allergie net ontdekt. Na een onderzoek met talloze onderhuidse prikjes, bolde mijn bovenarm op tot twee keer zo dik.
Zo, zei de allergoloog, dat is niet mis. Hoe reageer je op katten.
Weet ik veel, zei ik nog steeds niets vermoedend, want je kon toch absoluut niet allergisch zijn voor een kat, dacht ik.
Heb je een kat? vroeg hij streng.
Jawel, antwoordde ik argwanend.
Als je gezond wilt blijven, moet je je kat weg doen.
Herodes weg? Nooit!
Het heeft nog drie jaar geduurd voor ik de onvermijdelijke stap kon zetten.
Herodes ging met veel pijn in m'n hart naar een goede vriend waar hij -stokdoof- een hoge ouderdom heeft bereikt.

Vervolg: huisdieren