Ik ben dol op melk en op alles wat met zuivel te maken heeft. Nu wil het verhaal dat de ideeën hierover ieder jaar weer anders zijn. Vanuit mijn kindertijd kan ik me de traumatische kwartliter flesjes schoolmelk herinneren. Vooral als het warm weer was, werden we onaangenaam verrast met die halflauwe vloeistof. Het bleek belangrijke stoffen te leveren zoals calcium, eiwitten en vitamine D.
Goed voor botten en tanden, werd gezegd.
Melk is goed voor elk, zo luidde de slogan. De reclamespotjes hadden als motto: melk, de witte motor.
Vervolgens kwamen de deskundigen met hun vernietigende oordeel dat het drinken van melk voor (jong)volwassenen ongezond zou zijn. Het zou de kans op hart- en vaatziekten vergroten en voor babies bedoeld zijn.
In tegenstelling tot eerdere tijden zou je er -zo wordt beweerd- juist botontkalking door kunnen krijgen. Het is natuurlijk niet slecht om zelf vinger aan de pols te houden en niet alles klakkeloos aan te nemen.
Yoghurt en karnemelk zouden een aardig alternatief zijn. Deze zijn minder rijk aan verzadigde vetzuren. Zo drink ik iedere dag een glas acidophilusmelk, heerlijk, fris en ligt qua smaak tussen karnemelk en melk in en is tevens goed voor de darmflora.
Van kaas kan ik niet genoeg krijgen. Mijn favoriet is momenteel de Meshanger. Op de zaterdagmarkt -Lindengracht- haal ik eens in de paar weken een paar pond tegelijk en laat het vacuüm trekken om het langer goed te houden. Ook het geitenkaasje is niet te versmaden. Om maar te zwijgen over de franse kazen. Je kunt me er in de nacht, bij wijze van spreken, voor wakker maken.
Koffie zwart hou ik niet van. Wellicht omdat mijn moeder zaliger mij vertelde dat je er een zwarte ziel van krijgt.
Mijn voorkeur ligt bij koffie verkeerd en cappuchino. Des te groter de schuimkraag, des te lekkerder. Met een mini mixertje van Blokker klop ik de melk op.
Dat wil zeggen...
Biologische melk heeft mijn voorkeur. In het verleden ging dat opschuimen uitstekend. Nu valt me de laatste tijd op dat ik diverse keren naar een pak melk grijp waar -na verhitting en opkloppen- geen enkele schuimvorming plaatsvindt. Hooguit worden er wat bellen geblazen in het pannetje. Tot grote ergernis blijft de melk slap en lijkt koffie verkeerd echt verkeerd. Uitsluitend verwarmen is ook geen optie want mij staat het gruwelbeeld van vroeger voor de geest: vellen in de koffie.
Mijn vraag aan een ieder die dit leest: is dat herkenbaar?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten