de pikorde

Kippengeschiedenis vanaf de jaren tachtig...

Een microcosmos noem ik mijn tuin. Vijf kippen en Donald zwaaiden hier ooit de scepter. De hiërarchie was duidelijk. Hannes liep bij ons niet op klompen maar was duidelijk de baas van de club. Zij voelde zich superieur en legde de meeste eieren. Het was een struise Friese hoender en blaakte van trots. Als eerste van de pikorde kraaide haar haan koning. Zij wikte en beschikte en zorgde voor orde en vrede in het kippenhok. De andere kippen behandelden haar in alle onderdanigheid met eerbied en respect. Soms deelde zij een pik uit naar Elisabeth van Holland die gebelgd naar Hannes de Fries keek om vervolgens uit pure frustratie een uitval te doen naar Isabel de Barnevelder.
Toevalligerwijze liepen we op zekere dag twee Brahma’s tegen het lijf. Het was liefde op het eerste gezicht. Ze behoorden tot het grootste hoenderras ter wereld en straalden iets statigs uit. Imposant door de rijk bevederde kop, rug, borst en poten, waanden zij zich de koninginnen zelve. De goudkleurige heette de Barones en de witte patrijsachtige Van Puffelen.
Ik zou graag hebben gezien, dat Hannes de Fries, Elisabeth van Holland en Isabel van Barneveld ze op waarde zouden weten te schatten. Helaas de werkelijkheid was gans anders. Ze moesten zich aanpassen. Ze schreden door de tuin weliswaar maar stelden zich verder op als oenen. Ze werden door ons illustere trio weggejaagd vooral bij de voederbak.
In die zelfde tijd liepen we een schattig eendje tegen de borst.  
Het moest Donald heten vond mijn dochter. Van Puffelen en de Barones erg gelukkig want die konden nu Donaldje domineren. En Donald? Zij hapte naar de duiven.
Er was ooit grote paniek ontstaan toen Hannes de Fries drie bevruchte eieren van Donald ging uitbroeden. De eendjes werden onmiddellijk door de familie Kip geadopteerd als kuikens. Ze werden bemoederd en betutteld en alle lekkernijen waren voor de kleintjes. Totdat het moment van grootzijn was aangebroken en de eendjes dachten: Ach, dat vijvertje nodigt uit tot zwemmen. De paniek van de kippige moederkloek was niet te beschrijven. Luid kakelend en tokkend probeerde ze haar kroost voor de verdrinkingsdood te behoeden. Hun biologische herkomst verloochende zich echter niet en ze gingen tegen iedere waarschuwing in heerlijk dobberen in het water.
Isabel van Barneveld hadden we ooit gelukkig gemaakt toen ze broeds was. Kuikens zou ze nooit krijgen gezien de afwezigheid van een haan. Het waren dus onbevruchte eieren waar ze op zat.
Een goede vriendin van mijn dochter was stewardess en had op een vlucht van Amerika naar Saoedi-Arabië een klein kuikentje van een wisse dood gered. Bij een tussenstop in Amsterdam zag ze het diertje eenzaam door het vrachtruim trippelen. In een spontaan gebaar stopte ze de voor consumptie bestemde lekkernij in haar uniform. Thuisgekomen vroeg ze zich af wat ze eigenlijk met het kuiken aan moest en belde ons, wetende dat wij kippen hebben. Uiteraard mocht de kleine bij de kippen en diezelfde avond beduvelden we in het donker Isabel door haar het jong onder haar broedse lijf te leggen. Wat was ze de volgende dag blij met haar pasgeborene.
Lijntje ontwikkelde zich tot een schattig wit hennetje en werd vol liefde grootgebracht door de kloek en haar tantes. Een ding was echter vreemd. De poten van het dier stonden niet in verhouding tot het lijf. Ze groeiden en groeiden en het leek of Lijntje op stelten liep. Later kon ze bijna niet meer lopen en slechts nog op haar kippenkontje zitten met haar lange poten vooruit hard hijgend. Het einde van Lijntje kwam niet onverwachts. Op zekere dag was ze opzij gevallen. Kort daarop stierf ze.
Later hoorden we dat kippenpoten in Arabië een delicatesse zijn. Daarom worden in Amerika de kippen op een genetische manier gemanipuleerd zodat er zich meer poot ontwikkelt dan kip.

Toen alle kippen waren overleden, kwamen er twee nieuwe kippen: Jut en Jul.

Zie ook:  de kortste dag van het jaar