Dat we sinds de euro een ongelooflijke sprong terugwaarts zijn gegaan, weet ook iedereen. Sinds alle rijks- en gemeente-instellingen privatiseren, schijnen de fenomenen accuraat en adequaat niet meer te bestaan. Het wilde westen heeft toegeslagen.
Alles loopt uit de hand en de chaos rukt op.
Zelf was ik vorige week weer eens de dupe van het belabberde beleid van Welzorg.
Zoals de meesten van jullie wel weten, cross ik rond op een scootmobiel. Gaarne wil ik nog even wijzen op twee columns, vorig jaar gepubliceerd: de elektrische stoel (deel I) + de elektrische stoel (deel II)
Welzorg, een door mij ooit de hemel ingeprezen bedrijf vanwege zijn fantastische service en vakbekwame monteurs, gooit er heden ten dage met z'n pet naar.
Kortom: het is een zooitje.
Stond je vroeger met pech onderweg, één telefoontje en binnen een half uur was de monteur ter plekke. Kon het mankement niet onmiddellijk gerepareerd worden, werd je keurig naar huis gebracht en werd het euvel de volgende dag verholpen.
Onlangs liet mijn vervoermiddel het afweten. Ik meldde me bij het landelijk nummer van Welzorg, tegenwoordig volgens welingelichte bronnen Kwelzorg of Helzorg genoemd. Normaliter wordt men doorverbonden met de regionale vestiging. Heden ten dage vertellen ze je dat die niet te bereiken is en dat je teruggebeld wordt. Drie dagen hebben ze gepresteerd me dat te beloven maar wie belde er terug? Niemand! Toen kwam het weekend er tussen. Ik stuurde een klacht per email naar Welzorg. Vervolgens gingen er nog drie dagen overheen eer mijn scootmobiel gerepareerd werd.
Vorige week werd ik opgebeld door een dame van Welzorg die op mijn klacht reageerde. Ze gaf volmondig het wanbeleid van Welzorg toe, maar refereerde ook aan het beleid in Den Haag. Ons geweldige kabinet Balkenbende. Het schijnt dat ook zij minder financiële middelen hebben om het bedrijf op een adequate manier draaiende te houden. Daardoor volgen er vele ontslagen en is er te weinig personeel om de normale hand en spandiensten te verrichten.
Om de zorg op welk gebied dan ook bekommert de politiek zich niet. Laat de ouderen, zwakkeren en behoeftigen maar creperen in Nederland en laten we vooral meedoen met het globale oorlogsgeweld ons ingefluisterd door Amerika, door emmers met geld te brengen voor het oorlogstuig. Ik vernam dat onze Afghanistanmissie twee miljoen euro PER DAG bedraagt.
Nog even in het algemeen alles op een rijtje:
Stel: je bent eenzaam, gebrekkig, invalide en alleen.
Stel: je hebt autonomie hoog in het vaandel staan en regelt altijd je eigen zaakjes.
Stel: dat je door je handicap afhankelijk bent van een scootmobiel omdat je anders niet uit de voeten kunt en verplicht bent achter de geraniums te zitten, als je die al hebt.
Stel: je maakt met al je overgebleven energie, om uit je isolement te komen, diverse afspraken.
Stel: je vervoermiddel houdt er stante pede mee op.
Stel: je bent overgeleverd aan de welwillendheid van de welzijnszorg.
Stel: deze laat verstek gaan.
Stel je dat eens voor...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten