een rondje glimlach en bezinning...

                                                

                                                                       CORONA-STILTE

vervolgens: vierde kwart van mijn eeuw

volgens criteria bejaard

voor geen kleintje vervaard

swingt onbedaard

het leven door in volle vaart

***

van de oud en de nieuw

'oke', zegt deze boomer … 

… in een wereld vol waanzin

vanuit een mondiaal mistig uitzicht

wenst deze levensgenieter een ieder

een doordacht 2020 inzicht 

* * *

Jules Deelder

In  De  Dood

ode aan mijn papegaai

Thor

de enige ouwe heer

waar ik me aan conformeer

hij vertelt mij woordeloos

zonder blikken of blozen

dat hij -licht grommend-

voor mij heeft gekozen

dagelijks bepaalt hij 

zonder te vragen

wat ik vandaag

weer zal moeten dragen

zijn voorkeur rood

desnoods de kleur zwart

vooruit zowaar flexibel

hij speelt het niet hard

een fout sjaaltje van geel

oranje of blauw

Thor is razend

een beet of een klauw

alarmfase 1: brede staart 

pupillen klein

wijkende vleugels

een en al venijn 

verkleden in zijn nabijheid?

op mijn hoofd een hoed?

wis en warempel

niet de euvele moed

onvermijdelijk draagt hij

eeuwig hetzelfde pak groen

niet mijn kleur

maar daar kan hij niets aan doen

***

forever young

het jaren zestig etiket

langharig werkschuw tuig

zat mij als gegoten

maatschappelijk deug ik niet

des duivels oorkussen

is mijn dagelijkse ledigheid

het doel waarnaar wij streven

kan me gestolen worden

carrière en ambitie zijn mij vreemd

prestatiedrang hang ik aan de kapstok

het  gras uit eigen tuin

is groen in overtreffende trap

ongehinderd door verleden en toekomst

zeg ik wat ik te zeggen heb

wens me niet te conformeren

noch te laten delegeren

bemoeienissen negeer ik

heb geen rooie cent

geniet geestelijke rijkdom

zo leef ik mijn leven

van burleske tragiek

spot en zelfspot

autonoom
schaamteloos 

in vrijheid

waarachtig

werkelijk

wezenlijk

in eSSen-Sie

'proost', zegt deze jarige

op een zonovergoten terras

op een 17 februari winterse dag

van de oud en de nieuw

in een wereld waar kortzichtigheid hoogtij viert

het mensdom dwaasheid prefereert boven wijsheid

blindheid van het establishment

hedendaagse vertrutting der maatschappij

ingeruild voor vrijheid van meningsuiting

teloorgang van Het Woord en de bespiegeling

moge  daar

een mistig uitzicht

helder inzicht brengen

***

eS van eSSen

een doordeweekse dag...

 

onlangs aangesproken door een fotograaf

bij café 't Monumentje 

hij wilde enige foto's van me maken

met uitdrukkelijk verzoek

niet poseren

foto's:

Ron de Rooij 

***

open brief aan Femke Halsema

Beste mevrouw Halsema,  

Wat buitengemeen plezierig dat u burgemeester-eS van Amsterdam bent geworden. 

Dat komt goed uit. De stad hunkert namelijk naar een beter milieu. Het zal u niet ontgaan zijn dat wij hier in de hoofdstad van Nederland een overdosis aan fijnstof hebben en daardoor een sterk vervuild en ongezond leefklimaat. Ik als geboren en getogen Amsterdammer -met een referentiekader uit de jaren zestig/zeventig- erger me hier groen, geel en vooral grijs aan. 

*Op de eerste plaats zou het wellicht een optie zijn om Schiphol boven ons hoofd weg te halen. De kerosine uitstoot van het vliegend verkeer blijkt ernstiger te zijn dan 'men' vermoedt.

*En dan... die onzinnige en vervuilende talloze scooters die je van de sokken rijden. Op het fietspad is men zijn leven niet meer zeker maar ook op de rijbaan haalt 'men' rechts in. 

*Daarbij de fietser ook maar gelijk ernstig aanspreken op zijn/haar verantwoordelijkheidsgevoel: laat het goddelijke mobieltje -een obsessieve plaag van deze tijd- in de zak zitten en niet tijdens het rijden appen of telefoneren en zonder of met kind voor- en/of-achter op de fiets door het rode licht rijden. Nu we het toch over fietsen hebben: wat had u gedacht van de overmaat aan toeristen die trillend en wankelend fietspogingen ondernemen op de weg of je spookrijdend tegemoet snellen.

Ik vrees nog lang niet klaar te zijn met mijn tirade...

*Alle pleziervaartuigjes met hun schadelijke uitstoot; joelend en juichende overlast door onze Amsterdamse grachten, kades en vaarten.

*Een overdaad aan taxi's: in grote getale scheuren ze door de stad (zonder passagiers!) hongerig op zoek naar hun prooi.

*Busjes om de postpakketten te bezorgen voor alle yuppen die niet thuis zijn: ach, geef het maar af bij de buren... Waarom geen afhaal/distributiecentrum voor deze verspillende idiotie?

*Vrachtwagens die je de weg versperren met hun uitlaatgassen en eveneens de auto. Ik pleit voor alle stadsdelen: autoluw en ook hier: strenge straffen op mobieltjes achter het stuur.

Inmiddels zie ik enige kennissen om mij heen die (bijna) stikken van de benauwdheid. Niet alleen vanwege de toenemende pollenallergie en algehele droogte maar ook per definitie van de fijnstof veroorzaakt door hierboven omschreven.

*De 'groen'-stroken liggen er geel-verdord bij en -bijvoorbeeld- in de Jan van Galenstraat -maar ook elders in de stad- verliezen de bomen de bladeren; kale takken in juli! 

Waarom niet vanuit de nabijgelegen Kostverlorenvaart via (brand)slangen de boel bewateren. 

*Zet het politiecorps in beweging. Plaats een overdaad aan blauw en vooral strenge handhaving op straat. Het verdient zichzelf terug door de bekeuringen en boetes die ze kunnen uitdelen.

Heropen de meldplaatsen van criminaliteit, diefstal, aanranding, verkrachting, overval en mishandeling. En pak alle 'verwarde mensen' op en aan.

De mens moet helaas... heropgevoed worden. 

Een ouderwetse truc: straffen en belonen... het werkt.

Wellicht creëren we op deze wijze voor iedereen een leefbare stad.

*En tot slot: dat er nog geen verbod is op het levensgevaarlijke, zinloze en zeer vervuilende jaarlijkse vuurwerk is mij compleet een raadsel.

Mevrouw Halsema, U, ex fractievoorzitter van GroenLinks, doe er wat aan!

met vriendelijke groet

eS van eSSen

***

aan de bridgetafel

Dat bridgen niet zomaar een kaartspelletje is, weet iedereen en dat het niet alleen door notabelen en theetantes wordt gespeeld is ook inmiddels duidelijk. Bridge is een denk- en geheugentraining en eigenlijk geschikt voor een ieder die z'n grijze hersenmassa wil scherpen. Het bijzondere van bridge is de ontmoeting met vele mensen van divers pluimage. Van professor tot taxichauffeur, van kunstenaar tot kantoorklerk, allen met hetzelfde doel.
Een verhandeling over het bridgen is niet zo interessant voor de niet-bridger, graag zou ik het willen hebben over het gedrag aan de bridgetafel.
Bridgen doe je samen met een partner. Uit ervaring kan ik alvast zeggen dat het niet aan te raden is je eigen man/vrouw, vriend/vriendin als bridgepartner uit te kiezen. Menig huwelijk heb ik zien stranden of op een echtscheiding uitlopen. Men permitteert zich doorgaans binnen de huwelijks- of vriendschapseigenheid een vitten en verwijten waar de respectievelijke gade niet goed van wordt en vice versa met als gevolg twee chagrijnige kijvende koppen aan tafel.
Het bridgen zelf bestaat uit twee delen: het bieden en het spelen.
De clou van het bieden is om goed te kijken en luisteren naar wat je partner en de tegenstanders -in een codetaal- te vertellen hebben. De slechte bieders zijn dan ook diegenen die zich verliezen in een egotrip en uitsluitend oog hebben voor hun eigen hand.
Tussen de bedrijven door vind ik het interessant om ook mijn medebridgers gade te slaan waardoor het nodige mij is opgevallen. Een veelheid aan houding, gedrag en manifestatie. Als de concentratie toeneemt en men verdiept is in het spel heb ik de volgende geluiden en bewegingen waargenomen:  fluiten tussen de tanden, sissen, diep zuchten, roffelen met de vingers op tafel, hijgen, blazen, binnensmonds mompelen, op de stoel verschuiven, rechtop gaan zitten, gesticuleren en al vingerwijzend tellen, briesen, trillen, beven.
Hoewel een pokerface voorwaarde is, is het tegendeel vaak de werkelijkheid. Overeenkomstig het spel lees je doorgaans op de gezichten van menig speler wat ze in hun handen hebben: goede of slechte kaarten.
Er zijn snelle en trage spelers. De wikkers en wegers brengen de bliksemspelers vaak tot wanhoop vanwege hun getreuzel.
Ikzelf verlies mijn concentratie als er te lang wordt nagedacht. Tot slot de stoorzender oeverloos nakaarten, daar zullen we het helemaal maar niet meer over hebben.

cartoon Peter van Straaten

wat is wijsheid

daar waar

patronen van verwachting
op lage pit branden

ambities gesmolten
in wassend water

verwondering alom
door ledigheid omringd

dames van de pot gerukt
heren van het potentieel
existeren in mistig moeras

daar, ja daar
muteert waan in wijsheid

Het Open Huis

op 29 april j.l. vierden wij het 50-jarig Jubileum van

Het Open Huis

de vaartocht vond plaats met 'MS Jordaanboot'

wij als genodigden

-o.a. diverse leden van bridgeclub de Binnenstad-

werden vermaakt met

Amsterdamse zangers

een muziek bingo

en

zongen mee met allerlei

Amsterdamse smartlappen

aansluitend een 3 gangen buffet

het was een mooi memorabel feest

vreugd en jolijt

getuige onderstaande impressies

het voorjaar is er weer...

Opvallend is het lyrisch beschrijven van de lente door een aantal troubadours, dichters en nieuwslezers. 
De bijtjes en bloempjes, lammetjes en kalfjes staan in hoog aanzien en menigeen kweelt over het voorjaar waar momenteel al enigszins iets van te merken is.
Het eerste kievitsei is onlangs in Zuid-Holland gevonden.
Rondom mij hoorde ik zeuren over het slechte weer en de koude vroeg vallende Paasdagen. 
Met z'n allen hadden ze de uitpuilende terrassen willen bestormen om vooral geen zonnestraaltje te hoeven missen of met grote getale de overvolle stranden bezetten en zich verdringen om de beste plek. Een bungalow huren bij sporthuis Centrum zat er ook al niet in. Neen, gefrustreerd verveelde men zich met Pasen voor de buis en achter de kachel.

Ook ik trok vandaag de natuur in met de gedachte heerlijk door de polder te rijden om ergens op een rustig terras te genieten van mijn drankje en een sprankje zon.
Ik had het kúnnen weten.
Wielrenners zijn massaal uitgetrokken om hun extra vetpondjes eraf te racen. Met een idioot harde vaart, soms vier man zij aan zij, komen ze je tegemoet of versperren je de weg met hun gladjanus broekjes strakgetrokken in het kruis. Ik heb al zo'n hekel aan uniform maar deze achterlijke uitdossing is helemaal niet te verteren. In het ergste geval blijf je achter zo'n reet plakken en gaan ze met de grootste moeite aan de kant.
Ook de hardlopers laten van zich weten. Rennend, huppelend en hijgend in het zweet banen zij zich een weg door het land. Sportief Nederland is weer volop in beweging.

De lente is niet mijn favoriete jaargetijde.
Ik hou meer van het najaar, het verval. Daar waar de meeste mensen depressief worden, maakt het mij juist beschouwend en geeft me een overmaat aan inspiratie. De vlagen en stormen na een drukkende warme zomer zijn bevrijdend. Ik kijk graag naar de vallende bladeren en kaal wordende takken. Opvallend is dat de meest ingrijpende gebeurtenissen in mijn leven zich hebben afgespeeld in de herfst, zowel de hoogte- als dieptepunten. Van verliefdheid, prille liefdes en vernieuwing tot scheiding, verlies en dood.
Ook de winter is niet te versmaden. Helaas mis ik de koude winters van vroeger. Ik kan me herinneren dat ik als kind met mijn vader over de Amstel schaatste bij twintig graden vorst. Dikke kranten onder onze truien tegen de kou...