Vijftig tinten

Op dit blog bespreek ik doorgaans boeken die mij kunnen bekoren. Uitzonderingen daargelaten.

Vijftig tinten is een trilogie bestaande uit drie boeken van ongeveer 500 pagina's per exemplaar.

De dominante multimiljonair Christian Grey, alias Vijftig tinten, ontmoet Anastasia Steele, een 21-jarige onervaren maagd, tijdens een interview en aanvankelijk denkt Vijftig haar tot zijn zoveelste op de rij van onderdanigen te maken. Dit verandert wanneer zij elkaar beter leren kennen en de sadistische Christian in eeuwige liefde wegsmelt.

Jaloezie, dominantie, stalken en verregaande bezitsdrang, zoals je die ook in andere culturen tegenkomt, wellicht door menigeen ervaren als dé optimale liefde, doen mij als vrijheidsbeest de haren recht overeind staan. Laat het duidelijk zijn: niet vanuit opwinding maar pure aversie.

Wanneer zij het maar waagt naar een ander te kijken, laat staan te praten, verandert zijn humeur als bij toverslag en is billenkoek het gevolg. Vanwege zijn grillige humeur metamorfoseert hij van het ene op andere moment van een liefdevolle in een bozige minnaar. Dit allemaal onder het mom van de ultieme liefde als bezit. Zij is zijn eigendom.

Maar ach, natuurlijk heeft alles een oorzaak vanwege een smartelijk verleden en een dramatische jeugd. Zijn biologische moeder was  heroïnehoer, verwaarloosde hem en pleegde zelfmoord met als gevolg zowel bindings- als verlatingsangst voor Christian.

Op bijna iedere bladzijde kom je clichés tegen. Een continue bevestiging van een levenslang van elkaar houden en bij elkaar blijven: ik laat je nooit meer gaan, je bent mijn eigendom.

Dan spreekt als alter ego haar 'onderbewustzijn' een hartig woordje mee of op iedere pagina is haar 'innerlijke godin' vertegenwoordigt.

Geregeld kijkt ze naar hem, peilt zijn humeur en past zich daaraan aan.

Ook tijdens het bedrijven der liefde vindt een herhaaldelijke kretologie plaats: mijn god, een hemels gevoel, ik schreeuw het uit...

Irritant zijn de tot vervelens toe uitroepen: ik bijt op m'n lip, rollende ogen, pas-geneukt-haar (wat dat ook moge zijn).

En dan slaat in de loop van boek 3 bijna het noodlot toe en krijgt het verhaal zowaar nog een thrillerachtige wending.

Over het kromme taalgebruik, stijl en slecht lopende zinnen zullen we het maar niet hebben.

Toch bleef ik doorlezen, soms pagina's scannend wanneer er de zoveelste herhaling plaatsvond. Aan het eind van ieder hoofdstuk was er wel weer een cliffhanger die nieuwsgierig maakte naar het verdere verloop. Bovendien wilde ik weten wat iets tot een bestseller maakt. Het beloofde vrouwelijke 'in vuur en vlam staan' bleef voor mij uit.

Vergelijk het met een kroket uit de muur of een hapklare brok.

Het zal me niet verbazen wanneer schrijfster E.L. James de eerste prijs zal winnen in de bouquetreeks.

E.L James
vijftig tinten grijs