vrijdag 17 augustus 2012

in memoriam Charles

Charles, een van de medebridgers van de club waar ik al jaren regelmatig vertoef, is overleden. Vorig jaar september werd bij hem een uitgezaaide botkanker ontdekt. Zich laten behandelen wilde hij aanvankelijk niet.
Ach, dan ga ik gewoon dood, kan me niets schelen, was zijn herhalend adagium.
Uiteindelijk werd het een lijdensweg van chemokuren, beenmergtransplantaties en bloedtransfusies. Dat alles met één hoop: genezing.
Inmiddels vraag ik me af wat daar de zin van is want de man voelde zich, mede 'dankzij' genoemde behandelingen, dood- en doodziek en vanuit het ziekenhuis moet men vanuit hun expertise geweten hebben dat dergelijke diep ingrijpende behandelingen slechts kort uitstel van executie zouden zijn.

Vrienden had hij niet, alleen zijn hond Kimberly waar hij gek op was. Door zijn onbehouwen en lomp gedrag wekte hij weerstand bij menig voorbijganger. Hij was een fanatiek bridger, grof gebekt, enigszins contactgestoord en maakte van zijn hart geen moordkuil. Ondanks zijn drukte mocht ik hem graag, achter die grote bek zat een kleine eenzame jongen met een goed hart. Hij had een bepaalde humor die mij regelmatig deed grijnzen.

Een paar bridgers en ik bezochten hem in het ziekenhuis. Het was tenhemelschreiend wat we daar aantroffen. Ondanks zijn zwakte en ellende wilde hij slechts één ding: bridgen. Weliswaar vielen de kaarten uit zijn handen maar met enige improvisatie maakten we er een gezellige middag van.
Zienderogen zag je hem aftakelen. Afgelopen zondag 12 augustus is Charles uit zijn lijden verlost.



Charles april 2012

7 opmerkingen:

  1. sorry Es het vorige had ik niet moeten schrijven maar ik word zo zo boos van die ellendige (k.u.t.)doktoren

    wat een ellende, miserie

    bridge clubjes zijn zo slecht nog niet..

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Met deze kenmerken typeer je een karakteristiek beeld.
    Een indrukwekkend memorandum.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Vreselijk om in pijn en lijden ten onder te gaan.
    Waar kiezen we voor?
    Is er wel wat te kiezen?
    Het is altijd weer heftig hoor.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Anoniem19.8.12

    Wat fijn dat je dat geschreven hebt,ik moest erg aan hem wennen,soms dacht ik ,hij kan ik niet aan,maar dat lag vaak aan mijn gebrekkige nederlands,die grove taal moest ik ook onder de knie krijgen,wat leerde ik veel van hem,op taal gebied en ook bridge.Ik zal hem missen,bedankt Es van Kate

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Inderdaad, soms wordt je iets opgedrongen dat eigenlijk helemaal niet goed voor je is. Bij terminale kanker zouden de artsen een mens gewoon zonder pijn moeten laten sterven. Het kàn!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Charles is ter aarde besteld op dinsdag 21 augustus jl op St. Barbara. Het was een eenvoudige begrafenis. Een ingetogen zonnetje scheen zijn ochtendstralen door de stille laan met platanen.
    Tien mensen -allen bridgers- liepen achter de kist en namen stemmig afscheid.

    *

    BeantwoordenVerwijderen