eten én gegeten worden

Armin Meiwes (1 december 1961) is een Duitser die in 2002 bekend werd als de internet-sekskannibaal, de Hannibal van Hessen, de Kannibaal van Rotenburg of als Armin Menschenfresser (mensenvreter). Hij werd ervan beschuldigd Bernd Jürgen Brandes in maart 2001 te hebben gedood en opgegeten. Het unicum is het feit dat het slachtoffer er zelf om had gevraagd, en zelfs samen met Meiwes zijn eigen penis heeft geprobeerd te consumeren. Meiwes en Brandes hadden elkaar via het internet leren kennen. Meiwes zocht al jaren iemand om op te eten, terwijl Brandes graag opgegeten wilde worden. Meiwes had al meerdere slachtoffers benaderd, maar zij haakten allemaal op het laatste moment af. Brandes bleek echter een gewillig slachtoffer. Wel had hij een wens: eerst wilde hij dat zijn moordenaar zijn penis amputeerde en daarna wilde hij zijn penis samen met zijn moordenaar opeten, alvorens gedood te worden. Inmiddels richtte Meiwes een kamer van zijn huis speciaal in als 'slachtkamer'. Er werd een 'slachtbank' klaargezet, aan het plafond kwamen vleeshaken, en door middel van oude matrassen langs de muren hoopte Meiwes eventuele pijnkreten van Brandes te kunnen dempen. Na een tijd met elkaar gecorrespondeerd te hebben maakten zij een afspraak. Brandes had zelfs een dag vrij gevraagd van zijn werk. Per trein reisde hij naar Kassel, waar hij Meiwes ontmoette. Ze reden naar Meiwes' huis in Rotenburg a/d Fulda. Daar werd Brandes uiteindelijk op zijn eigen verzoek vermoord. Meiwes en Brandes dronken naakt koffie, waarna Brandes een grote hoeveelheid slaapmiddelen en een fles Schnaps consumeerde. Daarna sneed Meiwes op Brandes' verzoek zijn penis af, en verbond de wond zodat Brandes bij bewustzijn bleef om de penis te kunnen opeten. Eerst probeerden zij samen de penis van Brandes op te eten, wat wegens de taaiheid van het vlees zo goed als onmogelijk was. Er werden nog pogingen gedaan het vlees beter eetbaar te maken door het in een braadpan te bereiden, maar dit gaf maar nauwelijks resultaat en leidde er uiteindelijk toe dat het vlees te verbrand was om nog te eten. Zij hebben uiteindelijk niet de gehele penis geconsumeerd. Meiwes liet Brandes vervolgens op eigen verzoek doodbloeden: aanvankelijk in bad, ten slotte in de 'slachtkamer'. Om de tijd te doden las Meiwes een Star Wars pocket. Ten slotte raakte Brandes buiten bewustzijn en sneed Meiwes hem, zoals afgesproken, de keel door. Daarna at of bewaarde Meiwes zijn vlees. De hele geschiedenis legde Meiwes vast op video. De zaak kwam uiteindelijk aan het licht toen Meiwes opnieuw op internet begon te adverteren voor slachtoffers, en daarbij opschepte over wat hij had gedaan. De zaak is voor juristen zeer interessant, omdat Brandes zelf om zijn dood had verzocht. "Levensberoving op verzoek" of euthanasie was wat Meiwes' advocaten bepleitten, maar de rechter te Kassel veroordeelde hem na een lang aanslepende rechtszaak tot 8,5 jaar gevangenisstraf wegens doodslag. Motivering hierachter was dat Meiwes wist of had moeten weten dat Brandes psychische problemen had, en hem bovendien alcohol en medicijnen had toegediend. Ook was de daad vanuit Meiwes enkel gericht op diens seksuele genot, en niet op Brandes. Het gerechtshof in Frankfurt heeft op 9 mei 2006 hem in hoger beroep veroordeeld tot levenslang wegens moord en verstoring van de rust van de doden. De motieven rondom het zich vrijwillig laten slachten en opeten van Brandes, en de gruwelijke daad van Meiwes, zijn nog altijd in een sluier van geheimzinnigheid gehuld.
Over dit voorval werd door de Zweedse deathmetal band Bloodbath het nummer 'Eaten' geschreven, Amerikaanse metalband Macabre het nummer 'The Wüstenfeld Man Eater' (van het album Murder Metal, 2003) en door de Duitse metalband Rammstein het nummer 'Mein Teil' (van het album Reise, Reise, 2004) geschreven. Het boek 'De maagd Marino' van Yves Petry (2010) is eveneens op dit verhaal gebaseerd.

bronvermelding tekst : wikipedia

 ... voor de verandering een metalband bij de blues/rock