een dag door de week

'Es, Hoe vond jij de bruidsjurk van Jolanthe?' vroeg mevrouw Sobermans mij vorige maand op de bridgeclub.
'Eh... hoe... wie...' stamel ik bedremmeld alsof ik net in de wandelgangen op heterdaad ben betrapt.
'Weet je dat dan niet?' valt mevrouw Carels in de reden met een gezicht van: díe is gek.
'Jolianie wie, eerlijk gezegd eh nou nee, nooit van gehoord,' zeg ik schoorvoetend.
'Maar heb je dan niet op de televisie gezien dat...'
'Ik heb geen tv. Al jaren niet m...'
'Oh, dat zou ik ook wel willen,' interrumpeert meneer Bolhuizen met een grijns.
'Wat, wél of geen televisie?'
'Nee niet, maar m'n vrouw kan niet zonder dus ik kijk maar mee,' meesmuilt hij.
Meneer von Münchhausen: 'ik heb er wat voor over als die kijkkast 't vandaag nog begeeft.'
'Inderdaad, waardeloze bullshit,' bromt meneer Bouwer.
'Allemaal ellende,' doet Mevrouw Adelheid een duit in het zakje, 'je wordt er niet veel wijzer van, bovendien voel ik me diep ongelukkig als ik naar al die verschrikkelijke programma's kijk.'
'Zag je van de week nog die: ... en .... en ....en ...,' somt mevrouw Moortjes op.
'Hou me d'r over op,' kweelt mevrouw K. van Walen.
'En dan al dat geweld,' bromt meneer Bolhuizen, 'Es, eigenlijk benijd ik jou.'
'Ik...  mij... hoezo dat dan,' mompel ik.
'Nou, al die klotesooi de deur uit natuurlijk, allemaal ballast,' zegt meneer von Münchhausen met stemverheffing.
'Dan doe je 'm toch weg,' suggereer ik.
'Maar dan blijf je niet meer op de hoogte van het wel en wee van alledag,' kraait mevrouw Sobermans.
'Onzin, bij uitzending gemist krijg je altijd nog een herkansing als het dan toch zo nodig moet,' opper ik tot slot.
Ja, ja, ja, ja, ja... knikt men in koor. 

Ik was blij dat we weer verder konden bridgen.