In 2002 startte ik met het schrijven van mijn boek Verborgen jaargangen.
In die tijd zette ik mijn zinnen op een papegaai. Neen, het moest geen jonkie worden, gezien het behalen van hoge ouderdom bij zo'n kromsnavel in relatie tot mijn eigen leeftijd, maar een oude gezelligerd.
In mijn genoemde boek schreef ik een passage over Papa, de gefantaseerde papegaai.
Ik schreef letterlijk Ko, die ik toen nog niet kende, naar mij toe.
Kort daarop kreeg ik te horen, via een toevallige ontmoeting met een oude vriend, dat hij een goed tehuis zocht voor zijn papegaai. Hij had er zo weinig tijd voor. Dezelfde avond nog zat Ko hier thuis.
Zoals bekend is Ko vier maanden geleden overleden: necrologie van Ko
Een maand later heb ik een oproep de ether ingezonden: papegaai gezocht en dat bij diverse dierenwinkels opgehangen met een link naar mijn blog.
Lange tijd hoorde ik niets. Tot voor kort. De geschiedenis herhaalde zich nagenoeg identiek: een telefoontje van een vrouw die de papegaai van haar moeder, die in een bejaardentehuis zit, verzorgde.
Ze was veel uithuizig en de papegaai zat geregeld alleen. Ze had mijn oproep gelezen en het verhaal over Ko sprak haar bijzonder aan, vooral ook de vrijheid van een klimboom waar hij in zou huizen.
Diezelfde dag werd lorre, die toevallig ook Ko heet, gebracht.
Bij de voordeur zeiden we als uit één mond verrast: Jij?
Het toeval wilde alweer dat we elkaar vroeger diverse keren in een kroeg waren tegengekomen.
De vogel, een pracht van een Amazone, een van het grote soort, verdiende de naam Thor. Hij was z'n leven lang omringd geweest door vrouwen en daar gaat dan ook z'n voorkeur naar uit.
Hoe kon ik echter zo naïef zijn te veronderstellen dat Thor, genoemd naar de god die donder en bliksem teweeg brengt, deze vrijheid aan zou kunnen na vijftig jaar kooileven.
Het voorbeeld van het vallen van de Berlijnse Muur lag nog vers in m'n geheugen, wetende dat deze vrijheid geen vrijheid was voor mensen die hun leven lang zogenaamd veilig werden geregeerd door het regime.
Deze vogel kwam als donderslag bij heldere hemel na zoveel jaar vertrouwde omgeving in een volslagen vreemde ambiance, zag mensen die hij nog nooit eerder had gezien en kreeg niet eens de kans daaraan te wennen in zijn eigen kooi.
De volgende dag kwamen er wat vrienden op bezoek en hij viel onmiddellijk vanuit de boom iedereen die man was aan en hing aan mouw of broekspijp. Ik zag taferelen van Hitchcock met z'n birds.
Ik had een terrorist in huis.
De kooi werd opgehaald en daar kon hij lekker in bijkomen.
Inmiddels is me duidelijk geworden dat Thor zeer humeurig kan zijn. Vooral in de ochtend. Aanvankelijk had ik nog Izegrim als naam in gedachte, kortom Grimm, vanwege zijn nukken maar bij nader inzien klonk Thorrr beter.
Hij buigt gelukkig z'n kop voor me zodat ik z'n nek mag aaien.
Toen mijn dochter langskwam, was hij op slag verliefd. Hij viel als een blok voor haar. Jubelde en juichte toen hij haar zag, sjeesde door z'n kooi, hing als een vleermuis aan het dak en sloofde zich verschrikkelijk uit.
Hij heeft een sonore prachtstem en kan heel leuk lachen en geluidjes maken. Hij is van een schoonheid à la vogel art deco, daarom kijk ik graag naar hem. Hij vertedert me. Samen zingen en murmelen we duetjes in variante toonhoogten.
Wanneer hij gesis in de pan hoort of de maaltijd op tafel staat, hoor ik: Koekje.
Dat kan soms timide klinken maar wordt allengs sterker qua volume als je niet meteen reageert. Hij is zeer handig met een lepel lekkernijen. Die houdt hij keurig met linker poot rechtop wanneer hij deze aangereikt krijgt en ervan peuzelt.
Het is duidelijk een zeer dominante en ongelooflijke machovogel maar ook een grapjas. Als hij helemaal gewend is en zich gedraagt mag hij de kooi uit en uitstapjes maken naar de klimboom.
Dat zal een feest worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten