dichttalent

Verbazingwekkend dat je op alle fronten en niveaus weer hetzelfde tegenkomt, eigenlijk in de hele wereld, namelijk: machtsstrijd.
Mensen kunnen het niet laten. Zelfs daar waar je in alle spontaniteit en onbevangenheid gelijkgestemden denkt te ontmoeten.
Alweer enige maanden publiceer ik nu en dan een gedicht op Dichttalent. Leuk is het om reacties te krijgen van andere dichters.
Wat me opvalt is dat ook daar de hokjesgeest regeert. Er zijn kliekjes van ons kent ons en lieden die elkaar te pas en te onpas de hand boven het hoofd houden of elkaar afmaken. Taalpuristen die op iedere slak zout leggen, de analytici die gedichten uitsluitend aan het ontleden zijn en de querulanten, de pestkoppen die altijd het laatste woord willen hebben.
Dat gaat vaak gepaard met heen en weer chatten op de pagina van een dichter waar de strekking van het gedicht niet meer wordt besproken maar men alleen op z'n gelijk uit is, vaak met het nodige gescheld en gevloek. Nog dommer vind ik diegenen, de zogenaamde taalkunstenaars, die het allemaal zo goed weten, ze laten zich uit hun tent lokken en gaan erop in om zo hun waardevolle energie te besteden aan dergelijk oeverloos geouwehoer en verlies van decorum.
Dan zijn er nog de pseudo's die zelf geen gedichten publiceren maar wel op alles en iedereen iets te zeggen hebben in het kader van: de beste stuurlui staan aan wal.
Hetzes, strijdtonelen en uit de hand gelopen ruzies spelen zich hier af. De een ettert nog harder dan de ander.
Ik ben graag getuige van een gezonde intelligente polemiek, ga er zelfs niet voor uit de weg, maar dit verslaat alles. Als een stel pubers gaan ze te keer. Aan waardeoordelen geen gebrek. De een weet het nog beter te formuleren dan de ander.
Zeer opvallend is als een groot dichter iets publiceert.
In een mum van tijd stijgt het bezoekersaantal en de gelukkige wordt de hemel ingeprezen en de reet gelikt. Ook al stelt het gedicht in mijn ogen niets voor. Het omgekeerde is evenzo aan de orde: een naar mijn idee stuk prachtpoëzie wordt amper bekeken en de bescheiden dichter krijgt geen aandacht. Ook hier is het de wereld in het klein, die van likken en bijten, machtsstrijd, grote bekken, elkaar de loef afsteken, wie is er nog even iets slimmer dan de ander en hoe maak je iemand een kopje kleiner.

Wat doe je daar dan, zou de lezer logischerwijze kunnen opperen. Omdat er ook nog een aantal integere sympathieke mensen rondlopen die oprecht en opbouwend becommentariëren.
Daarom publiceer ik een gedicht, beluister de vaak waardevolle reacties, kom graag op bezoek bij een paar naar mijn smaak en in mijn lijn liggende goede dichters en verder distantieer ik me.