Nostalgie en toekomst

  * dit gedicht groeit gestaag...

vol weemoed en verlangen
blik ik terug, niet zelden
naar tijden van weleer
gelijk mijn vader zaliger vertelde

over die goeie ouwe tijd
die nimmer heeft bestaan
nooit zouden deze woorden mijn lippen beroeren
daar was gewoon geen denken aan

de ouwe verweet ik geregeld
niet mee te gaan met zijn tijd
tegenwoordig hoor ik regelmatig
hetzelfde verwijt

waar zijn de scherpe observators
de denkers van nu
ik kom ze zelden tegen
wel veel en vaak de parvenu

de culturele en seksuele revolutie
Miles Davis in de Phonobar
existentialisten en bohémiens
filosoferend, inspirerend, provocerend, vernieuwend en bizar

protestliederen te kust en te keur, een eigen mening
weg van bekrompen moraal, conservatisme en kleinburgerlijke stand
kunst, cultuur, muziek een verademing
wij leefden in een vrij en progressief land

cabaretiers leefden zich uit
simplistisch verbond gaf z'n ongezouten mening
in gedaante- en gedachtewisseling
toch kende een ieder z'n eigen verantwoording

vol weemoed en verlangen
blik ik terug, niet zelden
naar tijden van weleer
gelijk mijn vader zaliger vertelde

als ik kijk naar onze doorsnee mens
wordt het me wat triest te moede
'k mis de jeugdige bevlogenheid
ondanks materiële rijkdom, geestelijke armoede 

de huidige muziek

ik snap er niets meer van
geef mij maar de blues en rock
Bach en Schubert zo meer en dan 

vrijheid van meningsuiting
worden we ook al in beperkt
kop dicht en mond gesnoerd
of je bent als verdachte gebrandmerkt 

overheersing en schending van privacy en ethiek
verboden van regering en controle door de overheid
plaatsen van camera's alom
zogenaamd voor onze veiligheid 

popularisering der mensheid in taalkunde en wetenschap
waar blijven de intellectuelen
een vervlakte samenleving, recht van de sterkste
graaiers, zakkenvullers, geen houvast en vele luchtkastelen 

democratie staat onder druk 
vernietiging der verzorgingsstaat 
botsende culturen, fundamentalisme rukt op 
een wereld van geld, macht, haat 

afbrokkeling van normen en waarden 
de smartphone en zijn zombie 
decadentie verval verwording 
contactgestoord, pretentie, pedanterie 

het volk dom gehouden 
voor de afgod van z'n verslaving 
de buis met stompzinnige programma's en lomp amusement 
blasé ten ondergaand aan z'n eigen beschaving 

mijn oude stad verworden tot pretpark
massatoerisme op eertijds rustieke grachten
smakeloze nieuw- en hoogbouw
expansiedrift, wereld van kapitaal en grootmachten

grenzeloze politieke correctheid en tunnelvisie
polarisatie en radicalisering der bevolking
blindheid van het establishment
teloorgang van Het Woord en de bespiegeling

standbeelden worden van hun sokkel gerukt
op Fawlty Towers een verbod
groeiende preutsheid, bekrompenheid
waar is toch die vertrouwde zelfspot

een overprikkelde maatschappij
kleinzielig, kortzichtig, rigide, benepen
slachtofferrol en op z'n strepen staan
zich extreem miskend voelen en onbegrepen

het Nederlandse taalgebruik

gaandeweg een teloorgang, verloedering

jonge presentators en columnisten

welk een neergang... verpaupering

waar is de satire, de humor

de tegenwoordige vrije geest, ongelogen
dialoog en polemiek
het zelfcorrigerend vermogen

veiligheid is ver te zoeken

opgewacht door enige criminele idioten

word je in het wilde weg

zomaar op straat neergeschoten

het gepeupel klaagt en mort

en om nog even door te drenzen

mag ik hopen voor straks

een kabinet van wijze mensen

wanneer wordt heimwee een toekomst 

vraag ik mij hier en heden af 
een levenslang meedragende nostalgie 
realiseer ik mij achteraf

***

Frits, mijn broer, niet meer hier

                               

een dierbaar plaatje

Frits (vooraan in beeld)

op 91-jarige leeftijd overleden

***

6 december 2022

 

                                                               

Gustav Klimt & Hundertwasser

 https://www.fabrique-lumieres.com/

Fascinerende beelden in Fabrique de lumieres:

ode aan Pleun

jij, lief en dartel

reus van de vlaamse dwergen

in her-innering

***

 

nieuwjaarswens 2022

vrij in vogelvlucht

zet je beste been maar voor

komend nieuwe jaar

* * *

ode aan Mercurius

god van handel en wandel

jij hongert naar kennis en weten

jouw voortdurende beweging

analyserend verbindend godvergeten

niet te stuiten is jouw animo tot leven

een onveranderlijke activiteit

sterk communicerend vermogen

in golvende mentaliteit

jij ordent feiten en levenservaring

jij listige wispelturigheid

zenuwachtig prikkelbaar

besluiteloze weetgierigheid

de nieuwste theorieën  zijn jou niet vreemd

jouw analyse tot op het bot

zo boven zo beneden

personificatie van een waarlijk god

                  * * *

zestig jaar later

 

flits van verleden

reeds lang vervlogen tijden

verbonden met nu

***

Sonnet 2020/2021

een Jupiter Saturnus conjunctie

betekent kortom hollen of stilstaan

tegengestelde krachten die inslaan

een willoos slachtoffer der anarchie

het kabinet weet niet te beslissen

vandaag is het dit en morgen weer dat

eigen verantwoording te hoog ingeschat

(ver)oordelen zonder compromissen

het gepeupel klaagt mort en is ontwricht

de massa in verwarring, disharmonie

wellicht geeft dit magische licht

aan een mistig corona uitzicht

een bron van glansrijke energie

ons, onvoorzien een flitsend inzicht

***

verrijzenis

Opa Olivier was geen verliezer. Hij had zijn leven gestreden voor God, Volk en Vaderland. De strijd tussen recht en onrecht was zijn stokpaardje.
Ik jaag farizeeërs, schriftgeleerden en huichelaars mijn tempel uit, was zijn veel gehoord adagium. Daarmee gaf hij te kennen: wees oprecht, draai er niet omheen.

Hij had een hekel aan schijnheiligheid en haatte hoogmoed en arrogantie. Was hij het slachtoffer van zijn hoge leeftijd geworden waar werkelijkheid en verbeelding door elkaar heenliepen of was hij een ziener?
Opa Olivier liep doorgaans op een schoen en een slof. Hij was de held van Huize Sint Petrus. Hij had de respectabele leeftijd van 105 bereikt en had als oudste bewoner privileges verworven. Opa Olivier waande zich het eeuwige leven en zag zich als Gods Zoon.
Op goede vrijdag ging ik naar het bejaardentehuis. Daar zat opa Olivier met de doornenkroon op zijn hoofd, Christus Zelf te wezen. Hij had twaalf oude mannen om zich heen verzameld.

Aangenaam, de bende van twaalf mijn apostelen, zei hij met enige stemverheffing. Hij stond erop om die middag aan het kruis genageld te worden. Dan zou hij als lam Gods de zonde van de wereld wegwassen, had hij gepreveld. De mensheid zou zonder gewin of verlies voortgang maken. Als hij zou overlijden, moest men hem in doeken wikkelen en zou zijn begrafenis in aanwezigheid van zijn engelen -de bejaarden- moeten plaatsvinden, had hij verder gemompeld.
Alles in het juiste midden, opa? vroeg ik.
Alle hens aan dek, fluisterde opa Olivier die bijna verdronk in de oceaan van het  leven.
Tot ziens bij de wederopstanding, waren zijn laatste woorden.
Met Hemelvaart is hij ten hemel gestegen.

Ronald Offerman

                                                            RONALD
                                                      Niet Meer Hier

                                                      ***
               




                                                               ***
                                *** dichtende ober van Eijlders
                                                             

                                                   ***  Ronald i.m.

noem mij maar... corona

ik ben een ondoorgrondelijk virus
roei een groot deel van de wereld uit
ben onvoorspelbaar
niet te definiëren

virologen en experts buigen zich over mij
covid-19 word ik genoemd
gevolgen voor de samenleving zijn ingrijpend
eindelijk een toontje lager en veel gezeur

het mensdom zet ik op een dwaalspoor
niemand kent mijn wezenlijke aard
zaai dood en verderf
genietend van mijn terreur

ontwrichting der maatschappij
dat is mijn leuze
macht en kapitaal
ik heb geen andere keuze

corona

covid-19
een uniek en duister monster
voor niemand te (be)vatten

zomaar ontstaan
virologen staan met hun mond vol tanden
deskundigen kleppen, kletsen en keuvelen

hoe bijzonder en onvoorspelbaar
dergelijk onooglijk fenomeen
zo nietsontziend kan zijn

de gehele mensheid
staat er handenwringend bij
kijkt ernaar en jammert

behalve de zorg, zonder enige bescherming
met gevaar voor eigen leven
steken zij de handen uit de mouwen

enig leedvermaak is mijn vermaak
genietend van uitgestorven pleinen en straten
van eens zo druk verkeer

nostalgisch verlangen
naar tijden van weleer
een hedendaagse werkelijkheid sinds jaren

mijn Amsterdam herleeft
stads stilte en rust hervonden
moge het mensdom hier wijs door worden...

een rondje glimlach en bezinning...

                                                

                                                                       CORONA-STILTE

vervolgens: vierde kwart van mijn eeuw

volgens criteria bejaard

voor geen kleintje vervaard

swingt onbedaard

het leven door in volle vaart

***