Bowie zal gelukkig verder blijven leven door zijn muziek, poëzie en zijn kunst. Hij heeft de mensheid heel wat nagelaten en daardoor wordt hij onsterfelijk. Zo niet alle anderen die helaas ook aan kanker zijn overleden en in de anonimiteit verdwenen zijn en nog zullen verdwijnen...
Van sommige mensen verwacht je niet dat ze doodgaan. Die horen zo bij het leven - bij jouw eigen leven - dat kán dus gewoon niet. Flauwekul natuurlijk. We all die. Onze leermeesters vaak eerder dan wijzelf. Want ja, anders waren het geen meesters. Die zijn doorgaans ouder dan wijzelf.
Weet je wat ik een mooie rol van Bowie vond? Die van Jarrett in Labyrinth! Er zijn ook stukken van hem die ik nu nog slechts met moeite kan horen. Niet vanwege Bowie maar vanwege de herinnering, tijden die je liever achter je laat. Ik beschouw het als een privilege te zijn opgegroeid in een tijd waarin mensen als David Bowie onze helden en voorbeelden waren. Het kan zijn dat ik het gewoon niet zie, maar dat lijkt iets wat "de jeugd van tegenwoordig" niet heeft. Of misschien anders? Geen idee. Ach, ik word een oude Wolf, hoor mij nou. En dat terwijl grote veranderingen nabij en gaande zijn in mijn leven en nieuwe wegen worden ingeslagen. Spannend, maar leuk-spannend. Ik zal Lazarus gaan aanschaffen, maar ik wacht even tot de huidige hype voorbij is.
David Bowie was een van die mensen die waarlijk uniek waren. Net zoals bijvoorbeeld Frank Zappa. Dat hij met zijn androgyniteit veel heeft betekend voor de minder makkelijk te genderiseren mens, moge duidelijk zijn. Dat van die twee verschillend gekleurde ogen, hoe dat is gekomen las ik pas deze week. Dat was dus niet aangeboren maar het gevolg van een duel om een meisje, waarbij zijn oog blijvend beschadigd is geraakt.
En zo kunnen we nog heel lang doorgaan want over sommige mensen raak je niet uitgepraat. Maar als we dan eindelijk onze waffel weten houden, kan Bowie spreken. Door zijn buitengewoon veelzijdige nalatenschap heen.
Bowie zal gelukkig verder blijven leven door zijn muziek, poëzie en zijn kunst. Hij heeft de mensheid heel wat nagelaten en daardoor wordt hij onsterfelijk. Zo niet alle anderen die helaas ook aan kanker zijn overleden en in de anonimiteit verdwenen zijn en nog zullen verdwijnen...
BeantwoordenVerwijderenJa dat was een schok.
BeantwoordenVerwijderenVan sommige mensen verwacht je niet dat ze doodgaan. Die horen zo bij het leven - bij jouw eigen leven - dat kán dus gewoon niet.
Flauwekul natuurlijk. We all die. Onze leermeesters vaak eerder dan wijzelf. Want ja, anders waren het geen meesters. Die zijn doorgaans ouder dan wijzelf.
Weet je wat ik een mooie rol van Bowie vond? Die van Jarrett in Labyrinth!
Er zijn ook stukken van hem die ik nu nog slechts met moeite kan horen. Niet vanwege Bowie maar vanwege de herinnering, tijden die je liever achter je laat.
Ik beschouw het als een privilege te zijn opgegroeid in een tijd waarin mensen als David Bowie onze helden en voorbeelden waren. Het kan zijn dat ik het gewoon niet zie, maar dat lijkt iets wat "de jeugd van tegenwoordig" niet heeft. Of misschien anders? Geen idee.
Ach, ik word een oude Wolf, hoor mij nou.
En dat terwijl grote veranderingen nabij en gaande zijn in mijn leven en nieuwe wegen worden ingeslagen. Spannend, maar leuk-spannend.
Ik zal Lazarus gaan aanschaffen, maar ik wacht even tot de huidige hype voorbij is.
David Bowie was een van die mensen die waarlijk uniek waren. Net zoals bijvoorbeeld Frank Zappa.
Dat hij met zijn androgyniteit veel heeft betekend voor de minder makkelijk te genderiseren mens, moge duidelijk zijn.
Dat van die twee verschillend gekleurde ogen, hoe dat is gekomen las ik pas deze week. Dat was dus niet aangeboren maar het gevolg van een duel om een meisje, waarbij zijn oog blijvend beschadigd is geraakt.
En zo kunnen we nog heel lang doorgaan want over sommige mensen raak je niet uitgepraat.
Maar als we dan eindelijk onze waffel weten houden, kan Bowie spreken. Door zijn buitengewoon veelzijdige nalatenschap heen.
zijn muziek blijft echter onvergankelijk doorleven...
BeantwoordenVerwijderen