beestenterreur

een ritmisch protest in klankkleur

 

verdronken in nederlands waterrijk westen
een koe en een kalfje in het IJsselmeer
twaalf jongens waren de dieren aan 't pesten
ze gooiden met stenen steeds weer, keer op keer

het was op een zeer warme dag in het voorjaar
de mussen zij vielen dood van het dak
de kraaien en kauwen zij vormden een paar
de merel en specht zaten loom op een tak

het argeloos grut dartelt vrij in de weide
de ouders bewaken hun kroost met één oog
wie zou hen vertellen hun toekomstig lijden
ik zou de laatste zijn die erom loog

een koe en een kalfje zij waren aan 't spelen
nog steeds van geen enkel gevaar zich bewust
zij zouden geen enig moment zich vervelen
en waren niet toe aan hun eeuwige rust

twaalf jongens, de helden, zij groepten tezamen
zij wisten van narigheid niet wat te doen
met uitzond'ring van snode plannen beramen
maar als de dood voor spin slang schorpioen

twaalf dappere ridders zeer sterk stoer en moedig
geen zeeën te hoog of ravijnen te diep
hoogmoedig, goedmoedig en ook edelmoedig?
het wordt nog veel erger een stereotiep

een groep kakkerlakken van het ergste soort
haat wraak en domheid dat is hun teneur
al meerdere levens zijn door hen vermoord
tuig van de richel een ware terreur