Op zaterdag koop ik altijd, speciaal voor de crypto, het Parool.
Er kan een gevoel van ultiem genoegen door mij heen stromen als ik zoals gewoonlijk het cijfer tien heb gehaald. Dat betekent namelijk geen fouten en alles opgelost. Zo'n crypto werkt verslavend en obsessief. Uren turen naar verborgen inhouden.
Alle mogelijke om- en beschrijvingen bestormen mijn brein om doorgaans niet-chronologisch tot het gevonden woord te komen. Zo'n crypto jaagt me soms bijzonder op kosten en wel te verstaan: de telefoon. Als ik er echt niet meer uitkom bel ik eerst mijn vrienden en kennissen. Ik zal en moet oplossen, versmelten, syncretiseren in een amalgaan van goud en zilver waarbij de cryptogrammer een bijna alchemistische daad verricht en daardoor een diepere synthese bereikt door opvattingen, meningen, gedachten, waardeoordelen en dergelijke te keuren in een smeltkroes van ellende.
Vandaar dat ik een wandaad bega door, tot het uiterste gedreven, de naam van de winnaar van de vorige crypto op te zoeken in het telefoonboek als ik nog niet het beoogde resultaat heb bereikt. Na me onmiddellijk te hebben aangemeld als: zwaar gefrustreerde crypto-oplosser die net de laatste twee of drie woorden niet kan vinden. Pure radeloosheid, bijna tot zelfmoord gedreven.
Een echte cryptogrammer herkent dit probleem en hij zal je die vrijpostigheid en inbreuk op zijn privacy niet euvel duiden. Bovendien zal hij niet bijzonder onder de indruk van deze stalkers-neiging zijn. Sterker nog: hij zou het zelf ook gedaan hebben, hoor ik dan vaak zeggen.
Vandaag is mijn zaterdag verpest. De crypto staat niet in die kut krant. De zoveelste blunder van het Parool: misdrukken, zet- schrijf- taalfouten. Een grote ergernis.
De rest van de krant gebruik ik als w.c.papier. Ik veeg er mijn reet mee af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten