schuimlappen - geelverbrakers

Toen mijn oudste vriendin Stella -een vriendschap van reeds 57jarige duur- mij de email  van haar zoon Daniël (pianist) doorstuurde en ik de tekst las, raakte ik onmiddellijk als Jungliefhebber geïnteresseerd.

Inhoudelijk:
Bovenstaande woorden zult U niet direct associëren met een klassiek liedrecital.
"Hondenmepper, godenlikker!" evenmin waarschijnlijk.
Dat gaat echter veranderen nadat u zondag de cyclus "veel liefs uit polyfrenia" van Jan Slothouwer hebt horen uitvoeren door mij en mijn lieftallige echtgenote. Deze intens poëtische cyclus op eigen teksten schuwt het grote gebaar niet, noch vet aangezette metonymieën of onverbloemde uitingen van jungiaanse zelfanalyse.
En dat zomaar op een stille zondagochtend in een kelder op de wallen! Aanvankelijk was dit gebeuren gepland in de majesteitelijke zaal van het Bethanienklooster, echter het bestuur aldaar meende er goed aan te doen, voor die dag een dubbele boeking te maken, en verwees ons vriendelijk naar het aangrenzende souterrain.
Misschien komen deze nieuwgeschreven parels daar zelfs nog wel het best tot hun recht...mis het niet, U bent hier getuige van de levende muziek(en literatuur-)geschiedenis en zult een onvergetelijke ervaring rijker de ruimte verlaten.
Aan onze inzet zal het niet liggen:
Zondag 9 juni 11.00u Barndesteeg 6a. Jan Slothouwer:
-Veel liefs uit polyfrenia (sopraan, piano),
-vijf archetypen van het collectief onderbewustzijn (piano solo) en
-Kind, poëtisch drama in 6 hoofdstukken voor verteller, altviool en piano, door
Sabine Wüthrich, sopraan, Thijs Maas, verteller, Esther Apituley, altviool en mijnzelf, piano. TOEGANG GRATIS.

Tot dan!!!..met een vriendelijke groet, Daniel Kramer

"en daar was de grijswildeman-waarwandelen in ongetelde schreden"

***

Mijn gang was hedenochtend 'vroeg' -voor mij midden in de nacht- richting Bethaniënklooster
Met een onvergetelijke ervaring rijker verliet ik anderhalf uur later het pand.
Tekst van Jan Slothouwer, bovenal zeer poëtisch en inspirerend.

Helaas registreerde mijn overgevoelige camera een lichte brom als achtergrondgeluid...

 

belevingsmomenten

 

deze natuurbelevingstocht

is een ontspanningsmoment bij uitstek

van heus belevingsmoment

naar ultiem geluksmoment

een transparant helderheidsmoment

waar een verwenmoment een culinair belevingsmoment wordt

het twijfelmoment tot groeimoment transcendeert 

wanneer het waarheidsmoment is aangebroken

 

 bent u al getrickerd door dit nevelmoment der belevenismomenten

er gaat een belevingswereld voor u open

 

kromme teen momenten

 

 

  

Frank Lodeizen

vreugden en verschrikkingen van de dronkenschap

 

afgelopen dinsdag is kunstenaar frank Lodeizen overleden

in de jaren zeventig ontmoette ik hem bij tijd en wijle in literair café Miller: ode aan onze iconen

in 1994 schetste hij me in café Leg Af

deze tekening is eveneens te zien in mijn esseum

 

schets portret esmeralda

 

het bamischandaal

Van de cover:
... Niet beter, wel heter!
De zelfkant van Shanghai, NAC-Willem II, een geil wijf uit Aarle-Rixtel, de Schel, Peerke Sonnemans uit de Sigaarstraat en de beauty van de afhaalchinees bij J. Kessels in Tilburg-Noord om de hoek vormen de smakelijke ingrediënten van deze romantische komedie, waarin voor de verandering ook eens flink geneukt mag worden, niet het minst door de auteur zelf. En nog wel met een of ander lelijk wijf. Waar is J. Kessels trouwens? Een schandaal is het, en tot overmaat van ramp blijkt de bami in China heel niet te smaken zoals thuis. Niets in Het bamischandaal is wat het lijkt, godsakke...

***

Het promotiefilmpje voor het bamischandaal was veelbelovend, temeer daar ik in grillroom Jeruzalem redelijk de loftrompet afstak over de schrijver P.F.Thomése.

De deur in huis met de eerste zin van de proloog: Precies op dit moment ligt J.Kessels op zijn kamer in het Cockroach Hotel te Shanghai 'zichzelf een hand te geven', zoals de Chinese uitdrukking luidt: sjekkie in de verkeerde hand en gaan met die banaan. Buiten gaat de zon onder, voor niets, zoals alleen de zon dat kan. Binnen op de televisie een reclame voor hoofdhaar, maar voor schaamhaar geldt in principe hetzelfde. Het is even na zessen of zevenen plaatselijke tijd, in elk geval met de grote knoeperd steil omhoog, want lezers waarderen het wanneer een beschrijving tot in de puntjes klopt... pag.9

 

De toon is gezet!

 

mag ik even voorstellen:

van borsten en billen

tieten en kont

van slappe leuter tot keiharde knoepers

godnondeju tot uitentreuren

seks en scheten

van kuthomo's en poepgaatjes

van gescheld en gekanker

van slap aftreksel tot hete soep

en de kadetten van Bernadette

 

Intussen reist Thomése zijn vriend J.Kessels achterna naar Shanghai die op zoek is naar 'zijn natte droom': een Chinees stuk.

 

Ik onthoud mij verder...

van commentaar

P.F. Thomése
het bamischandaal
uitgeverij: Atlas Contact
 

bij Blauw een blauwtje lopen

Restaurant Blauw lag al lang in de lijn der verwachtingen gezien de geloofd en geprezen keuken. Door Garuda Indonesia uitgeroepen tot het beste Indonesische restaurant van Nederland en zelfs onze culinaire weetal Johannes van Dam heeft het ooit beloond met een 9.
Mogen je verwachtingen dan hoog gespannen zijn?

Menig Indonesisch restaurant in Amsterdam is mij bekend en menigmaal heb ik genoten van de vele geuren en smaken.
Bij binnenkomst werden mijn tafelgenoot en ik vriendelijk handschuddend tegemoetgetreden door een aardige jongeman en hij begeleidde ons naar onze plaats. Het interieur viel me op het eerste oog tegen maar dat is persoonlijk. Veel plastic waarvan een stoel met harde zitting die bovendien niet lekker zat. De muziek -een gillende dame- was niet om aan te horen.
Echter een glas wijn in de hand maakte veel goed en als eerste kregen we de amuse van het huis: een overheerlijke grote garnaal gefrituurd in een ragfijn deegje met een mini kommetje pompoensoep.
Het smaakte veelbelovend naar meer.
Inmiddels liep het restaurant vol met toeristen. Blijkt dat er bij CNN de nodige reclame is gemaakt vanwege 'de heerlijke Daging Rendang die je geproefd moest hebben...'
Mijn tafelgenoot bestelde de rijsttafel Selera Blauw en ik de visschotel Ikan Bali Jimbaran.
Veel woorden wil ik er niet aan besteden maar het was een teleurstelling want het vlees bleek volgens het oordeel van tafelgenoot taai te zijn en niet te verteren.
Mijn vis smaakte vrij saai en het eten kwam niet heet van het fornuis op tafel. Bovendien kregen we niet de indruk dat we een verse maaltijd voor ons hadden staan. Vermoedelijk dat het al enige tijd in de keuken stond af te koelen en moest het door tafelverwarming op temperatuur worden gebracht.

Bij de vraag of het gesmaakt had, gaf ik aan dat het vlees taai was en dat zou 'doorgegeven worden aan de keuken'. Ik heb er nooit meer wat over gehoord.
Zwaar gedesillusioneerd, honderd euro minder en onder het gemompel van wat een toeristenval verlieten we het pand.

Ruigoord

benzine opslag

rondom vrijhaven Ruigoord

vergane glorie

voor het kunstenaarsleven

de macht van grootkapitaal

 

   

tijdens de trip door de petrochemische industrie

rondom  

wuifden palen en pijpen me tegemoet

de aarde schudde op haar grondvesten

 

Koekjesbrug

Afgelopen weekend las ik in de De Oud Amsterdammer een, voor mij interessant,  *** item over de Koekjesbrug geschreven door Simon van Blokland die mij bovenstaande foto uit zijn archief heeft toegestuurd.



Ter nadere informatie:

... aldus de overlevering van mijn familie.

Mijn (over)grootouders waren tuinders.
In de tweede helft van de negentiende eeuw werd hun grond geconfisqueerd door de gemeente Amsterdam.
Het land heette:  't Land Mina. De gevelsteen is te bezichtigen aan een pand op de Da Costakade 211 (bij de hoek Jacob van Lennepkade).
Mijn voorouders, van eenvoudige afkomst, zetten destijds in goed vertrouwen hun handtekening en werden afgescheept met een 'appel en een ei'.

Ik heb van jongs af aan gehoord dat de Koekjesbrug naar mijn voorouders is genoemd.
Mijn grootmoeder, de moeder van mijn moeder, heette Catharina Frederica Pannekoek. (1871-1941)

  

*** item na te lezen in het krantenarchief van De Oud Amsterdammer van 29 april 2013.
Pagina 5: brug op, brug af de Koekjesbrug.

cul de sac

eerder loofde en prees ik

het veelal omstreden havengebied

aan het noordzeekanaal

 

Stromboliweg

 

om mezelf te verblijden

completeerde ik vandaag

het beeld

 

dat werkt bevrijdend 

 

 

en zo geschiedde... geschiede...

 

dag van bevrijding

steek je kop maar in het zand

wij weten van niets

  

 

 

amsterdam-dam

rustiek

speurend naar de plek

van zon uitzicht en luwte

muiderslot nabij 

voltrekt zich het landschap van

een arcadische schoonheid  

 

 

koningsdag

Enige weken geleden werd ik op straat aangesproken door de eindredacteur en fotograaf van de stadsdeelkrant Centrum met de vraag:

 

 

 voor de slechtzienden onder ons heb ik de tekst vergroot:

 

 

mijn schilderijen zijn verhuisd naar

 ESSEUM

Johnny Winter

Johnny Winter’s stem en explosieve gitaarspel zijn hét gezicht van de bluesrock uit de jaren zeventig. De Amerikaanse gitarist, zanger en producer speelde in 1969 op Woodstock en ontwikkelde een geheel eigen bluesstijl waarmee hij met gemak in een rijtje invloedrijke gitaristen als Jimi Hendrix, Alvin lee, Rory Gallagher en Buddy Guy thuishoort. Zijn karakteristieke gitaarspel maakt hem één van de smaakmakers van de traditionele blues, terwijl zijn spel ook een behoorlijke dosis rock ’n’ roll bevat...
... las ik in het programma van Paradiso.

Reden te meer om deze zeventigjarige rocker, die vanaf de jaren negentig fysiek sterk achteruit is gegaan, met eigen ogen te aanschouwen.
Paradiso, waar ik menig voetstap heb liggen en de vorige jaren onbedaarlijk heb genoten van Walter Trout en Little Feat , is gisteravond voor negentig procent gevuld met (oudere) mannen.
Het concert laat wat te wensen over. Ik hoor menig dissonant, een monotone dreun oftewel een bak herrie met een te hoog volume zodat het geluid enigszins vervormt. De rock & roll zit er echter swingend in, dankzij de uitstekend begeleidende band die Johnny Winter overeind houdt.
Maar het zij hem vergeven want gezien zijn algehele conditie is het de moeite waard om deze legendarische rocker aan het werk te zien. Ik zou het niet gemist willen hebben.

Diverse filmpjes had ik vastgelegd met m'n nieuwe filmcamera, helaas is het geluid van een dusdanig erbarmelijke kwaliteit dat ik het niet waag deze hier te plaatsen.

Deze echter uit 1979 zal alles ruimschoots goedmaken!

oostoever

uitzicht vanaf de oostoever

keert het oosten de rug toe

verlegt de laterale blik

naar het nabije westen

Spaarndam

waar grilligheid het weer domineert

vorst door metamorfose het seizoen bepaalt

de zon zijn warmte doet voelen

is het beschut goed toeven

aan de westkolk van café spaarndam