Vrijheid,
onafhankelijkheid, zelfstandigheid, met andere woorden de volledige
autonomie in handen kunnen hebben en houden, zijn voor mij voorwaarden voor een
gelukkig bestaan om het leven ten volle te genieten.
Nu
zul je worden overvallen door een hartinfarct, hersenbloeding, een
ongeluk of een voortijdige dementie, dus het enige uitzicht is je
geranium en aangewezen zijn op je kinderen, kennissen, vrienden, een
goedwillende passant of de willekeur van de mantelzorg.
Een
beeld van weerzin en walging.
Mijn
voorkeur gaat uit naar een levensbeëindigend pilletje of shotje, maar
nee, daar is voorlopig geen sprake van. De overheid denkt er anders over.
Pas
bij 'ondraaglijk lijden' of een ongeneeslijke ziekte -en dan in de laatste
fase van het leven-
zou
de genade kunnen toeslaan: euthanasie.
(Trouwens
wie beter dan ikzelf kan en mag uitmaken wat 'ondraaglijk lijden'
is).
Wat
moet je dan: van het dak afspringen? Voor de trein? Verhanging?
Pistool op je hoofd? Of een langzame gruweldood van versterven?
Wanneer de verpleegtehuizen toch gaan inkrimpen, de bejaardentehuizen
binnenkort niet meer bestaan, gooi dan alsjeblieft de pil van Drion
in het verzekeringspakket of legaal in de verkoop en een ieder neemt
deze tot zich wanneer zijn of haar tijd rijp is.
Bovendien lijkt me dit de ultieme oplossing voor het grote loerende gevaar: de grijze golf.
