zaterdag 31 december 2011

Onze Lieve Vrouw van Altijddurende Bijstand





Eindelijk had de Chassékerk een goede bestemming gekregen. Na veel geheen-en-weer bleef het gebouw behouden en ontkwam aan de sloophamer. Tot mijn groot cultureel genoegen werden er voorstellingen gehouden waarvan ik vorig jaar op mijn blog reeds gewag maakte:  iLLUSEUM presenteert en dag van de doden  

In Het Parool van enige weken geleden trof mijn oog een curieus artikel: Ymere worstelt met 'onwaardige' kunst in vroegere Chassékerk (ook wel Onze Lieve Vrouw van Altijddurende Bijstand genoemd).
Bij het lezen van de eerste zinnen gingen mijn haren recht overeind staan:
... Eerst dwong 'een rooms-katholieke beeldenstorm' kunstenaarsgezelschap iLLUSEUM haar 'onwaardige' beelden uit de Chassékerk te verwijderen. En nu heeft corporatie Ymere de kunstenaars gemaand hun filmpjes, waarin de Chassékerk en de 'onwaardige' kunst figureren, van internet te verwijderen...

Al eerder bleek bisdom Haarlem razend te zijn over het heidens kunstwerk Hieros Gamos, geplaatst op het altaar van de Chassékerk.
Dit beeld, symboliserend het heilig huwelijk tussen zon en maan was een doorn in het oog van het bisdom.
Als buurtgenoot c.q. straatgenoot dacht ik aanvankelijk nog: het zal zo'n vaart niet lopen...
Getuige zijnde van een walgelijke vertoning en houding van de katholieke kerk bleek tot mijn diepe leedwezen echter niets minder waar. 
Het kunstenaarsgezelschap is de kerk uitgezet en inmiddels zijn onlangs de fraaie glas in lood ramen deels verwijderd. Ook vernam ik dat alle ornamenten afgevoerd zullen worden en het prachtige mozaiek vernietigd.

Zonder enig schuldbesef pleegt het bisdom deze nietsontziende barbaarse daad: verkrachting van alles wat mooi en kunstzinnig is.

Het drama rondom de uitzetting kun je hier lezen: La Quinta Essentia



Hieros Gamos

foto overgenomen van La Quinta Essentia

donderdag 29 december 2011

madame Blavatsky

                                      tuin van Blavatsky
                                      kosmische evolutie
                                       haar geheime leer

 

Chennai
foto: Frans Perquin

bloemen

Gelukkig krijg ik nooit bloemen. Zo’n attentie waar een ander wat prachtig opzegt, is voor mij een regelrechte ramp. Al mijn kennissen weten dat.
Met de beste intentie neemt het bezoek voor de gastvrouw een blommetje mee.
Vervolgens moeten de stelen gekortwiekt worden. Als je met rozen te maken hebt, is het moment aangebroken om de doornen eraf te halen en mag je je gelukkig prijzen als je niet je handen openhaalt.
Voorts een geschikte vaas zoeken. Het volgend probleem dient zich aan als je er geen een in huis hebt. Dan een juiste plek zien te vinden waar je er dagelijks in volle teugen van kunt genieten.
Vervolgens begint het na enige dagen verdacht te ruiken in de kamer. Je vraagt je af waar die bedorven geur vandaan komt. Juist ja de vaas met bloemen. Eigenlijk had het allang verschoond moeten worden, helemaal vergeten.
De inmiddels verwelkte, stinkende gecultiveerde bonenstaken worden weggegooid. Met het nodige gelek belanden de dooie dienders in de vuilnisbak die gelijk helemaal vol is. De volgende gang is onmiddellijk naar de container in verband met een ondraaglijke stank in de keuken.
Neen voor mij geen bloemen in huis.
Ik kijk liever naar ze in het veld en als men dan toch iets mee wil nemen: een mooie fles wijn is nooit weg.

maandag 26 december 2011

helder en inzichtelijk 2012


zichtbaar op driesprong
van de ruimte plaats en tijd
barst het oudjaar los
bezield door onthulde maan
van vaag uitzicht naar inzicht



***

zondag 25 december 2011

schietijzer

                                                             een prachtig stuk staal
                                                             zei de wapenproducent
                                                                met ijzeren kracht



(afbeelding Giger)

vrijdag 23 december 2011

het zevende zegel

auteur: José Rodriques Dos Santos

Van de cover:
... Howard Dawson, hoofdwetenschapper van de Amerikaanse basis op Antarctica, wordt vermoord. Net voor hij een rapport wilde opstellen over een onheilspellende gebeurtenis rondom de opwarming van de aarde die hij als ooggetuige in Antarctica meemaakte.
Prof. Tomás de Noronha, gespecialiseerd in cryptografie, wordt door interpol gevraagd om de moord op te lossen. De moordenaar heeft een velletje papier naast zijn slachtoffer achtergelaten met daarop de cijfers 666 - het getal van het beest uit de Openbaring van Johannes. Het mysterie rond dit getal stort Tomás in een adembenemend avontuur dat hem dwingt het confronterendste moment van de mensheid te doorstaan: de Apocalyps...

***
In deze literaire thriller, al even fascinerend als zijn vorige boek: de godsformule, gaat Tómas de Noronha in opdracht van interpol op zoek naar de spoorloos verdwenen Filipe, geoloog en jeugdvriend. 
Hoe bestaat het dat de maffia hem vindt op Olchon, een eiland in het Bajkameer in Siberië, en later in Yulara, de woestijn midden Australië, in the middle of nowhere.
Een schokkend relaas van realiteit verpakt in een spannende thriller waarin het energievraagstuk, het opraken van de olie en de opwarming van de aarde van alle kanten belicht worden.
Zoals de schrijver in het beginwoord zegt: de historische, technische en wetenschappelijke informatie in dit boek berust op waarheid.

... Hij gebaarde naar de rustige, sfeervolle hotelbar. 'Kijk eens naar dit alles en stel je voor wat er zou gebeuren als de energievoorziening plotseling onderbroken zou worden. In zo'n situatie zouden alle dingen waar we aan gewend zijn, alle luxe waar we op rekenen, van het ene moment op het andere moment in lucht opgaan.' Hij begon de problemen op zijn vingers af te tellen. 'We zouden ons niet kunnen verplaatsen voor ons werk, het goederentransport over de wereld zou komen stil te liggen, fabrieken zouden geen grondstoffen meer binnenkrijgen, de productie zou worden opgeschort en de distributie eveneens, de economie zou plat komen te liggen, bedrijven zouden achter elkaar failliet gaan, de mensen zouden niet meer in hun onderhoud kunnen voorzien, het vervoer van voedingsmiddelen naar de markten zou stil komen te liggen, de openbare orde zou worden verstoord, oproeren, plunderingen, landen zouden onbestuurbaar worden, overal zou honger uitbreken en het zou een grote chaos worden.'
Tomás dacht na over dit scenario. 'Het zou niet makkelijk zijn.
Het zou het einde van de beschaving zijn.'  (pag.337)


José Rodriques dos Santos: het zevende zegel
vertaling uit het Portugees : Kitty Pouwels
uitgeverij: Querido

donderdag 22 december 2011

uitgestorven


vanuit een onderontwikkeling
zoekt het beest naar ontwikkeling
wikkelt laag voor laag af
om verwikkeling te voorkomen

het wenst zich niet
het lot van de sabeltandtijger
die aan overontwikkeling
van eigen slagtanden is gestorven

maandag 19 december 2011

nachtspinsels


door Erika de Stercke

Zweet trekt zeurende cirkels in maagdelijk bedlinnen
druppels langs huidplooien heen
de nacht speelt geeuwt en verteert
naar ruimte snakt de geest
het lichaam naar zondige zeden
de sluier van het weten
donker als stoofkolen
verwarmt het afgekoeld lijf

zondag 11 december 2011

hooglied

de naamdag van zuster Catharina (rond 1958) 
en wij -ik ken 'm nog uit mijn hoofd- zingen uit volle borst:

de vlag in top, de klok geluid
het is feest, het is feest, wij zingen
de naamdag van het hoofd der school
een dag gevierd met pret en jool
ook de kleinste mag mee zingen

vandaag niet meer denken aan Engels Duits en Frans
daarvoor in de plaats komt toneel en dans
met zuster Catharina te midden van ons
weg de zorgelijke frons, narigheid krijg nu de bons
vele uren lang, vele uren lang

vrijdag 9 december 2011

de stinkende scharrelpapegaai

Als één dier met recht een pechvogel genoemd kan worden is het wel de kakapo. Om te ontdekken hoe deze dappere maar klunzige papegaai ooit heeft kunnen ontstaan moeten we op reis naar Nieuw-Zeeland, een paar duizend jaar geleden.

Met deze eerste zinnen gaat het boek de stinkende scharrelpapegaai van Lucas Wenniger van start.
Hij beschrijft vol humor over het wel en wee van de kakapo. Verder passeren in dit boek nog andere bizarre dieren de revue. Om maar een greep uit de index weer te geven: de schaamteloze vampier, het bloeddorstige buideldier, de asociale amoebe, de zwartgallige beer, de listige fopmier, de alziende haai, de verwijfde ibis, de pacifistische pampatank, de langbenige amfibie, de vernieuwde bacterie, enzovoorts. 
Zelf twee papegaaien als huisgenoot hebbende, voel ik me onmiddellijk vertederd door deze aimabele vogel. De kakapo kan ongeveer zo'n zestig centimeter lang worden met een gewicht van drie tot vier kilogram zwaar. Hij kan niet vliegen en staat bekend als een lobbes bij uitstek. Verder laat ik er niets over los want wie geïnteresseerd is moet het boek zelf maar lezen. Ik vond het zeer de moeite waard.
Tot slot een filmpje over de kneuzige kakapo: gaat dit zien!