donderdag 13 november 2008

Fries de Vries

Gisteren vernam ik dat Fries de Vries is overleden. Een gedreven dichter, die prachtige sonnetten schreef en publiceerde onder zijn pseudoniem Blauwe Druif.
Als eerbetoon aan hem publiceer ik enige van zijn recent geschreven gedichten.


HET GAT VAN NEDERLAND sonnet
godin Begeerte, slijmpoliep in de klasse
kommerkwallen, zwelgt in bloed en zeerte
nabij het Hollands Diep, kraakt ons bankgeheim
mengt arsenicum met thijm, bewaakt in het geniep
de groene drakenstallen, verleidt tot gulzig
kopen op krediet, grift twijfel in de ziel, jaagt
ons stuipen op het lijf tot verdriet van allen
Begeerte heeft ons aangeraakt, het puntje van de
tong, het neusje van de zalm, ze kruipt in man
en wijf, stookt ze op in rook en walm, vloekt ze
lijp, doet ze zuipen, kroelen, kuipen in kroeg en knijp
Begeerte is vannacht bevallen aan een top
bankier met ballen, durfkapitaal staat pal en
kiest als onderpand het Gat van Nederland
amsterdam, 28 oktober 2008


IN OPLEIDING VOOR SCHELDKANON
sonnet
Gouden Eeuw – gebed
Goede God, leer mij uitzinnig schimpen leer
mij schompig schelden op de Staat, gun mij
de tintelende termen die de rijkdom krimpen
laat, smeed voor mij het apparaat dat
elites trillen doet op maat, ik schaaf en
schuur mijn argumenten, de Kerk verbergt
haar centen: gestolen rente en legaat
de geuzen waken op de schepen, zij laken
schuld en schande op de beurs, sturen
branders naar de kusten, op hun hoede voor
malheurs, door toeleg van de staatsgezinden
- de wet verzet, de Prins gepakt komt Oranje
voor de vierschaar: de rechtvaardigheid gered,
Goede God, behoed de waarde van het scheldsonnet
amsterdam, 23 oktober 2008

GRUIZEL
sonnet
dag zottekop, dag narrenkap, dag weerwolf
achter glas, wijsneus wil wel weten wie je
in wezen was: een vrome flemer, een gifslang in het gras,
een gladde vleier van het
binnenvetter – ras, een klerelijer met
een aktetas, een vrouwenvrijer met grimas
een godvergeten bal, een zak met rode das
vergaap je aan je fijngeknepen lippen
je scheve bek, de bruine stippen in je
stierennek, die verrekte nicotine-
vlek, – waar schuilt dat grammetje gevoel
voor het kind in mij, ik zie mijzelf weer in je
boze oog, gooi je lamme arm omhoog, omhels
me, vergeef hoe ik je verachtte en bedroog

amsterdam, 23 oktober 2008
Blauwe Druif | 23 oktober 2008

Geen opmerkingen:

Een reactie posten