donderdag 21 juli 2016

de barmhartige Samaritaan

Dan loop je naar de kassa van de grootste supermarkt van Nederland en zakt er voor je neus een oudere man door zijn benen. Niet verwonderlijk met deze tropische temperatuur. Wellicht door de hitte bevangen en dan in de op volle toeren draaiende airco krijg je het al snel te pakken. De man ligt er vreemd verwrongen bij, een lijkwit gezicht met angstige ogen.
Zo goed en zo kwaad als het gaat, ondersteun ik hem. 
Aan de andere zijde heeft een jonge man zich over de getroffene ontfermd en hij ligt in onze armen. Inmiddels is het AH-personeel gemobiliseerd, de ambulance wordt gebeld, water aangedragen en een doosje druivensuiker opengescheurd. Dan komt er een bureaustoel aangerold, het duurt even voordat deze in de laagste stand staat en vervolgens proberen we hem op de stoel te hijsen. Onmiddellijk zakt hij weer door z'n benen maar bij een tweede poging is het gelukt. Hij zit en komt weer bij, verontschuldigt zich voor 'dit ongemak' en ik verzeker hem dat het iedereen kan gebeuren en hij zich geen zorgen hoeft te maken.
De overdracht is geschied, de oude is omringd en gestut door het inmiddels aangestormde publiek, mijn taak zit erop, ik reken af en loop naar de deur. 
Dan word ik tegengehouden door een AH's-personeelslid en krijg een bos rode rozen in mijn handen gedrukt vanwege mijn bijstand in nood. Nu schreef is al eens eerder dat (zie:) bloemen niet aan mij zijn besteed. Maar deze verdomd sympathieke geste kan ik niet negeren.
Als ik weer bijna thuis ben gekomen kijk ik eerst of ik een aardige buurvrouw/man in de buurt zie om haar of hem spontaan het boeket te overhandigen maar op dat moment is er niemand te bekennen in de straat. Om te leuren met een bos dooie dienders heb ik ook geen zin en eenmaal op mijn woonadres haal ik dan maar een oude vaas -nog van mijn ouderlijke huis- uit het stof en schik tegen wil en dank het boeket.

                                       

Moraal van het verhaal: ben blij weer eens iets voor mijn medemens te betekenen. In ieder geval heb ik een aflaat verdiend en dat is in deze tijd niet niets.

***

5 opmerkingen:

  1. Goede morgen Es. Jij kreeg een mooi bosje bloemen voor je al even mooi gebaar om de medemens te helpen in nood. Ik weet dat zo'n boeket niet aan jou is besteed maar de achterliggende gedachte en de leuke attentie zullen je beslist niet onberoerd laten. Geniet er dus van en telkens als je er naar kijkt moet het je beslist een warm gevoel geven...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Geweldig Es. Blij wordt je dan, niet van de bloemen maar van het mens en medemens zijn. Met een linkje vanuit fb kwam ik makkelijk bij je. Hahaha.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ja, "Dat had nou écht niet gehoeven" is ook bij ons de reactie op "een bosje bloemen"; we zijn dol op bloemen - buiten, in het veld.
    Dat je weet op te treden in geval van urgentie verbaast mij niet maar mooi is dat beslist wél. Je zal ze de kost moeten geven die komen kijken en foto's maken maar verder niets doen.

    PS Ik moet de laatste tijd vaker aan je denken, vanwege de Canta. Er zijn er hier in het rustieke Limburgsche middenland al ten minste twéé, maar onlangs spotten wij een dérde Canta, een witte!
    [Moet ni gekker worden!!]
    Met mijn rode, de afgeragde zilveren en die nieuwe - helaas nog maar één keer waargenomen - witte, kunnen we al een Canta-tourtocht houden!!
    [Voor een ballet hebben we er wat meer nodig; een pas de deux zal minder boeiend zijn dan wat jullie presteerden in de Westergasfabriek. Overigens een ballet waar ik van tijd tot tijd nog graag even naar kijk!]

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Es,

    Je liet je van je beste kant zien, in ieder geval van een goede kant, want je beste kant ken je natuurlijk alleen zelf.

    Groet je S,

    jeer

    BeantwoordenVerwijderen
  5. In ieder geval mooi dat ook AH zo'n barmhartige daad kan waarderen.

    BeantwoordenVerwijderen